NighTrain Station Guns N' Roses

Miejsce koncertu: Le Poisson Rouge, Nowy Jork, USA

Setlista:
1.   Forgiveness
2.   Chip Away
3.   This Is the Song
4.   I Saw God on 10th St.
5.   Tenderness
6.   Feel
7.   Holy Water
8.   I Wanna Be Your Dog (cover The Stooges)
9.   All Turning Loose (z Lee Ving)
10.   I Just Don’t Know
11.   Fallen Ones
12.   Fallen
13.   Wasted Heart (utwór Duff McKagan’s Loaded)
14.   Longfeather
15.   Just Another Shakedown
16.   True To the Death
17.   I Fought the Law (cover The Crickets)
18.   You're Crazy (utwór Guns N’ Roses)
19.   Lighthouse
20.   You Can't Put Your Arms Around a Memory (cover Johnny Thunders)
21.   Heroes (cover David Bowie)
22.   Don't Look Behind You

Gdybym był Amerykaninem też zagłosowałbym na Trumpa, tym bardziej, że zbyt dużego wyboru bym nie miał.

Pamiętam fragment jakiegoś artykułu o tym, że podczas tej trasy Aerosmith trzymali się poza sceną daleko od Gunsów, bo byli świeżo po odwykach i ich management bał się, że znowu wpadną w sidła nałogu. A Gunsi w tym czasie...no cóż 

Myślę, że to co robi przekracza ludzkie pojęcie. W pewnym stopniu, gdy sie o nie dba, same się regenerują, ale do pełnej sprawności trzeba już lekarzy i noży. Na pewno łatwiej by było Axlowi, gdyby grał 1,5 godzinne koncerty i połowę materiału przearanzowal.. No ale... Co miałoby by wylecieć z seta?
Podziwiam go ogromnie za to jak teraz sobie radzi, największe wrażenie na koncercie w NL zrobił na mnie, gdy obniżył niektóre partie, gdy coś w wyższych mu nie poszło i chwilę później jak tylko 'odetchnal' dawał z siebie 2x więcej.

Guns N’ Roses są znani z doskonałych występów na żywo. Ale czy tak było od początku?

Perkusista Exodus, Tom Hunting, wypowiedział się na ten temat w audycji „Appetite for Distortion”.
Muzyk przyznał, że poszedł na koncert Gunsów, kiedy ci byli w trasie z Aerosmith, i wyraził zdanie, że oba zespoły wydały mu się zarazem „zakręcone” i „wspaniałe”.

„Widziałem Guns N’ Roses, kiedy koncertowali z Aerosmith”, wyjaśnił. „Byli razem w trasie. To było w latach osiemdziesiątych, może pod koniec lat osiemdziesiątych. Byli rewelacyjni. Na perkusji grał jeszcze Steven Adler. Byli zarazem zakręceni i wspaniali. Grali cudownie. To był taki surowy, szorstki rock and roll. To, co prezentowali Aerosmith, było już wtedy czystsze i bardziej… wygładzone”.

„Miałem poczucie”, dodał Hunting, „że Gunsi są tym, czym Aerosmith byli dziesięć lat wcześniej. Przez tę dekadę [Aerosmith] zdążyli się już ustatkować, ugładzić, odstawić narkotyki. To było widać na scenie. Co nie znaczy, że oba zespoły nie były fantastyczne!”.





Źródło