NighTrain Station Guns N' Roses

Dzięki!

Kolejny cytat z Echolsa: "W moim kierunku szedł pastor[...]Stanął przede mną z rękoma skrzyżowanymi na piersi. Nie uścisnął mi dłoni. - Co to? - zapytał, wskazując palcem przypinkę na mojej kurtce. Był na niej krzyż z okładki płyty Appetite for Destruction Guns N' Roses. - To jakiś satanistyczny symbol?"

teraz domyslam sie m.in. czemu Axl chcial uwolnienia WM3 - Echols mial do niego bardzo podobne dziecinstwo i mlodosc

OTGM to bylaby dobra piosenka podsumowujaca

Jest tu jakiś miłośnik książek Charlotte Link?

Przeczytałem do tej pory 3 powieści autorki, aktualnie zaczynam 4, ale chyba rzucę ją w kąt.

Schemat każdej książki, które do tej pory przeczytałem zawsze był taki sam. Czyli - główna bohaterka jest zazwyczaj żoną jakiegoś bardzo bogatego gościa, ale zaczyna się nim nudzić. Poznaje wtedy kogoś, kto jest zajebiście przystojny, potrafi bezbłędnie odczytywać jej potrzeby, ma gadane jak nikt inny, na dodatek wybiera ją spośród setek kobiet, które są nim zainteresowane, więc bohaterka czuje się doceniona jak nigdy wcześniej i zakochuje w nim bez pamięci, porzucając bez żalu męża i dzieci. Ten schemat występuje zawsze

Drugi punkt jest taki, że ten nowy kochanek jest w jakiś stopniu zamieszany w popełniane w książce przestępstwa.

Same motywy zbrodni i opis przeprowadzanego śledztwa są pisane bardzo dobrze, w tym wypadku akurat czapki z głów. Mimo wszystko zaczynam odnosić wrażenie, że autorka nie pisze kryminałów, tylko romanse, gdzie sama zbrodnia jest tylko dodatkiem.

Właśnie dlatego chyba odpuszczę powieść nr 4, bo po kilkudziesięciu stronach domyślam się, jak to wszystko się skończy. No chyba że ktoś mnie tutaj odwiedzie od tego pomysłu i powie, że nie zawsze jest tak jak to opisałem

Mnie Roland nie zachwycił i ciężko mi się czytało, drugi tom też nie bardzo. Wciągnęło mnie dopiero w połowie 3 tomu, a potem nie można się oderwać. Polecam, bo warto. Ostatnia część miażdży. Długo potem nie można zapomnieć świata Rolanda 

Żadnej z tych, które wymieniłaś.

Czytałem "Obserwatora", "Echo winy" i "Ostatni ślad". A ostatnia którą zacząłem to "Oszukana".

Z tych które mam już za sobą to "Obserwator" jest na prawdę niesamowity i polecam każdemu fanowi kryminałów. "Ostatni ślad" też jest ok, ale już trochę gorszy, nie wciągnął mnie tak jak poprzednik. Natomiast "Echo winy" irytowało mnie na każdym kroku. Nie polubiłem ani jednego bohatera, śledztwo ciągnęło się jak flaki z olejem, książka do bólu przewidywalna, zdecydowanie nie polecam.

Dzięki @Canis_Luna za odpowiedź, jeżeli nie zawsze jest tak jak to opisałem to będę czytał kolejne jej książki

A tak swoją drogą dziewczęta - czy Wy faktycznie lubicie czytać takie historie jak te które przytoczyłem w poprzednim poście? Bo Śpiochu chyba lubi, nie wierzę że nie czytał o arabskich księciach

Nie mogę odpowiadać za wszystkie dziewczyny, ale ja osobiście nie lubię. Wolę to tło kryminalne, wątki romantyczne zwyczajnie mnie irytują, zwłaszcza jeśli są nieprzemyślane lub wprowadzane na siłę. Lubię natomiast dobrze poprowadzone wątki obyczajowe.
Z dobrych kryminałów polecam Katarzynę Bondę, choć w "Sprawie Niny Frank" niepotrzebnie zupełnie dopisała ostatni rozdział. Reszta natomiast moim zdaniem bez zarzutu

Szkoda, że Jane Austen, "Przeminęło z wiatrem" czy "Wichrowe wzgórza" od lat cierpią z powodu łatki romansidła, którym w żaden sposób nie są ale to tak abstrahując od Link

Obawiam się, że za parę lat doskonała Saga rodu Poldarków Winstona Grahama będzie się zmagać z taką samą łatką. Zapewne przez serial, który w takiej a nie w innej konwencji został zrealizowany (skupiając się raczej na wątkach romantycznych, przynajmniej w pierwszej serii). Inna sprawa, że serial również jest świetny, tak jak w przypadkach ekranizacji zarówno Austen, Mitchell i Bronte

Jestem po 90 stronach. Męczę się na chwilę obecną...