Pogłoski nie przestawały się pojawiać.
Rolling Stone: „Sebastian Bach twierdzi że słyszał przynajmniej 4 albumy gotowego materiału GNR, powołując się na noc w styczniu 2007, kiedy Rose miał grać nowe piosenki od północy do 6 nad ranem w Electric Lady Studios w NY.
Bach: „Jedynm z moich ulubionych utworów jest The General, który jest....chyba jak dotąd najcięższą metalową rzeczą jaką Axl zrobił. Ten wolny, miażdżący riff z wysokim, krzyczącym wokalem. Axl twierdzi ze będzie na nastepnej płycie“.
Bach twierdzi że utwór jest „sequelem Estranged, związanym z przypowieścią jaką napisał Del James“.
W maju 2007, 4 utwory wyciekły do sieci i okrązyły świat z prędkością światła: utwór tytułowy, The Blues, IRS i TWAT. Źródło, wrestler zwany Mister Saint Laurent opowiadał on-line jak udału mu się oszukać paru naiwniaków w portugalii by dostać te piosenki“.
Z różnymi wersjami Catcher in the Rye, Madagascar i Better, było wreszcie można wyrobić sobie opinię jak może brzmiec CHD. A wyglądało to (a co najwazniejsze - brzmiało) bardzo dobrze; lepiej niż cokolwiek innego w tamtym czasie. Z końcem roku, Classick Rock zmyślnie, ale równiez po to zeby podkreslić swoją ważność i dlatego że jest świetna - mianowało CHD płytą roku 2007.
W rozmowie do artykułu (Classick Rock 116, o doświadczeniach Zutauta w 2001) Beta Lebeis - juz osobisty manager Axla - powiedziała że bardzo cieszy ich to wyróżnienie. Dodala „Album był gotowy przed świętami, ale kazdy to wie. Negocjujemy z wytwórnią...“. Projekt zdążył juz dwukrotnie przeżyć pierwotną wytwórnie.
Pogłoski szalały, razem z przeciekami krązącymi po sieci. 18 czerwca, strona Antiquiet donosiła : „Mamy CHD i jest warte czekania“. Strona oferowała 9 nielegalnych przecieków z albumu. Człowiek, który za tym stał. Kevin „Skwerl“ Cogill został potem aresztowany. Przecieki zawierały 3 niesłyszane jeszcze utwory: If The World, Rhiad n The Bedouins i utwór znany jako Song 2 (okazało się potem że było to Prostitute). If The World było największym zaskoczeniem - funkowe, nowoczesne, z gitarami flamenco, smyczkami z domieszką Jamesa Bonda.
Tymczasem, nowy manager Axla - gruba ryba, Irving Azoff (który prowadził równiez The Eagles i Velvet Revolver) - wydawał się dawać sobie rade gdzie polegli inni. Rozpowszechniono pogłoski o eskluzywnej umowie z Best Buy, które ostatecznie znalazły potwierdzenie. Wreszcie mieliśmy album. 14 utworów, których produkcja trwala 14 lat.
W londynie na Classic Rock Roll of Honour (gdzie wręczał Ozzyemu Osobourne’owi nagrodę dla żywej legendy i odbierał nagrodę „11„ Marshalla za zasługi dla gitary) Slash był niechętny komentowaniu tego jak czuł się widząc nazwę GNR na okładkach magazynów i słysząc zespół w radiu. „Wszystko jest w porzadku, nie mam nic do powiedzenia o tym“.
Kilka dni później, w rozmowie telefonicznej z LA, powiedział że słyszał jedynie przecieki, nie cały album i „Jedną rzeczą która powiem to to że kiedy słyszsz jego głos - zwłaszcza na płycie i po dłuższym okresie niesłyszenia go - wiesz ze jest jednym z największych frontmanów w historii. Muszę mu to oddać. Mam nadzieje że płyta będzie sobie dobrze radzić“
Finito, to ostatnia część z tej serii.