(https://townsquare.media/site/295/files/2022/07/attachment-duff.jpg?w=980&q=75)
Przed laty Duff McKagan postanowił zerwać z nałogiem i walczyć o powrót do zdrowia.
Stało się to po tym, jak w maju 1994 roku, w wieku trzydziestu lat, wylądował w szpitalu ze zrujnowaną trzustką. W tamtym czasie godził się już z myślą, że pozostało mu niewiele życia… dopóki czyjaś wizyta nie postawiła go do pionu.
Ostatnio Duff gościł w programie „Rock & Roll Road Trip”.
W rozmowie z prowadzącym, Sammym Hagarem, przyznał, że kiedy dawno temu najbliżsi próbowali posłać go na odwyk, odwrócił się od nich.
„[W tamtym czasie] moje ciało było w rozsypce”, opowiedział. „Włosy wypadały mi garściami. Nie pijałem wody, tylko alkohol. Przez dwanaście lat dosłownie nie wypiłem szklanki wody… i mówię o zupełnie serio. Doszedłem do momentu, w którym mówiłem sobie: Wygląda na to, że dociągnę do trzydziestki i na tym koniec”.
„Byłem z tym pogodzony”, uściślił Duff. „Taki był wówczas stan mojego umysłu. Uznałem, że tak już musi być. Na zasadzie: żyć szybko, umrzeć młodo, p***rzyć to wszystko”.
Tamtego majowego poranka po przebudzeniu Duff odkrył, że nie jest w stanie się poruszać. Ledwie udawało mu się oddychać. Z trzustki zaczęły wyciekać soki, które zatruwały inne narządy.
„Mój najlepszy przyjaciel powiedział… słyszę te słowa, jakby to było wczoraj… O k***a, w końcu to się stało… Zabrał mnie na pogotowie. Leżałem na podłodze, lekarze podali mi morfinę… i w ogóle nie było efektu. W tamtym momencie uświadomiłem sobie, że skoro nawet morfina nie działa, to znaczy, że tkwię po uszy w gównie”.
Lekarz „zrobił się blady jak ściana”, kiedy dotarło do niego, że pacjent jest już bardziej po drugiej stronie.
„Lekarze poddali mnie operacji. Bolało tak bardzo, że chciałem, żeby mnie zabili”, wspominał McKagan.
Potem jednak wydarzyło się coś, co doprowadziło do przełomu.
„Moja mama cierpiała już wówczas na chorobę Parkinsona. Ja byłem jej najmłodszym dzieckiem. Zjawiła się w szpitalu na wózku inwalidzkim i rozpłakała na widok rurek, do których byłem podłączony. Pomyślałem sobie: To wbrew naturze – przecież to ja powinienem opiekować się nią. Spiep***łem to… ale będzie lepiej”.
„W tamtym momencie moje życie zmieniło się o sto osiemdziesiąt stopni”, podsumował Duff.
Źródło (https://ultimateclassicrock.com/duff-mckagan-guns-n-roses-drugs-death/)