NighTrain Station Guns N' Roses

Tommy Stinson jest bardzo zajętym człowiekiem.
Ostatni album Bash & Pop, „Anything Could Happen”, ukazał się w roku 2017 i obecnie trwają prace nad kolejnym. Poza tym Tommy jest zaangażowany w dwa inne projekty – pracuje nad płytą solową i gra z Cowboys in the Campfire.
Nie zarzuca też koncertowania.

W tych dniach były basista Guns N’ Roses udzielił wywiadu NYS Music. Mówił w nim między innymi o swoich wspomnieniach związanych z pracą nad „Chinese Democracy” i o tym, jak postrzega Axla.
Poniżej tłumaczenie tychże fragmentów.



- Kiedy grasz koncerty solowe, wykonujesz własny materiał, piosenki Bash & Pop, czy może również kawałki z repertuaru The Replacements? A jeżeli nie, to czy zauważasz, że fani tego oczekują? 

- Nie wykonuję piosenek The Replacements. Po prostu głupio byłoby wyjść na scenę i nagle zaśpiewać „Alex Chilton”. Nigdy tego nie śpiewałem. Grałem w tym numerze na gitarze basowej i miałem swój udział w jego komponowaniu. Tak, byłem częścią procesu twórczego. Jednak nie zamierzam tego śpiewać.
To samo dotyczy Guns N’ Roses. Jedyna piosenka, którą mógłbym zaśpiewać, zalicza się do tych, które w ostatnich latach wyciekły…   

- [Swego czasu] wspominałeś o szybkim nagrywaniu płyt. Cóż, nagrywanie „Chinese Democracy” jest na antypodach tego pojęcia. Co ten projekt dla ciebie znaczył? Czy w ciągu tamtych lat miałeś czas na zajmowanie się własnym materiałem? 

- To był cholernie ważny projekt. Na tej płycie znalazło się wiele świetnych rzeczy i ogromną dumą napawa mnie to, że mogłem brać w tym udział. Nie chcę wdawać się teraz w szczegóły, ale pod żadnym pozorem nie możesz pomniejszać wysiłków, jakie włożyliśmy, żeby nagrać wielką płytę. Zwłaszcza biorąc pod uwagę poprzednie wielkie albumy z dyskografii Guns N’ Roses. To była inna epoka. Nowy czas i nowe miejsce.
A Axl pod wieloma względami myśli przyszłościowo. Kiedy nagrywa płytę, zawsze wybiega dwadzieścia lat wprzód. Stawia na rozwój.       

- W ten sposób myślą ludzie twórczy. Nie spoglądają wstecz, wolą patrzeć w przyszłość.

- Otóż to! I wiesz co? To pod wieloma względami była dla mnie wielka sprawa. Powiem więcej, mam dla chłopaków ogromny szacunek. Dla wszystkich. Wielu z nich uważam za przyjaciół. Jedynym, którego nie znam zbyt dobrze, jest Slash. Tak, [granie w Guns N’ Roses] to była wielka sprawa. Nie żałuję niczego.

- Tęsknisz za tym?

- Nie. Tęsknię za ludźmi, ale nie brakuje mi zobowiązań, koncertów i tak dalej. Siedziałem w tym przez prawie dwadzieścia lat i to odcisnęło na mnie swoje piętno. 

- Kiedy w 2014 odchodziłeś z Guns N’ Roses, w twoim życiu sporo się działo. Miałeś wtedy małą córkę i zostałeś tatą na pełny etat.

- Moja córka ma dzisiaj jedenaście lat. Nie miałem wtedy czasu na trasy koncertowe. Mój związek się rozpadał i musiałem zająć się dzieckiem. Nie mogłem sobie pozwolić na cztero- czy sześciotygodniowe pobyty poza domem, wyjazdy do Europy itd.
Niczego nie żałuję i jeśli mój krok wstecz w jakiś sposób ponownie zbliżył Duffa i Slasha do Axla, to uważam, że to jest wspaniałe. Ludzie ich kochają i tak powinno być. To wszystko, co mam na ten temat do powiedzenia. 








Źródło

Czyli Tommy sugeruje że chętnie zagrałby Going Down live. To ja poproszę.
Poza tym jak zwykle wielką klasa, bardzo dziękuję za ten wywiad

Axl musi patrzeć 20 lat do przodu gdy zaczyna pracę nad płytą, żeby w momencie wydania była chociaż trochę aktualna

Niestety ta płyta jest oceniana przez wiele pozamuzycznych, negatywnych rzeczy. Niektórzy "nie uważają" jej bo nie ma na niej Slasha i w ogóle co ChD ma wspólnego z rockiem, to przecież powinien być solowy projekt Axla, wtedy może niektórzy by się zlitowali nazywając tą płytę przyzwoitą.
Jeśli komuś rzeczywiście nie podoba się ta muzyka i nie bierze innych czynników pod uwagę to spoko- każdy ma swój gust, jedni lubią disco polo, inni wolą Chopina.
Śmieszne jest to że powrót Slasha( przez którego niektórzy skreślali ChD) pomógł tej muzyce bo ludzie zmienili podejście do tych piosenek, w końcu Wielki Slash zaczął je grać, więc i my je możemy zaakceptować. Także nawet zaciekli przeciwnicy Slasha( nie macie racji! dobrze że wrócił  ) powinni być mu wdzięczni bo dzięki niemu wiele osób zmieniło zdanie na temat tej płyty.
Co do mnie to uważam że jest to świetny krążek, dzięki tej muzyce otworzyłem się na inne rzeczy. Na początku nie byłem przekonany ale dojrzałem do tego typu piosenek, można nawet powiedzieć że z osoby krytykującej zmieniłem się w obrońcę, to chyba spora droga ale ciesze się że mogłem tego doświadczyć i tego życzę wszystkim którzy ChD traktują po macoszemu, twierdząc że to nie jest płyta godna tego zespołu. Otóż jest i żadne zakłamywanie rzeczywistości tego nie zmieni.

Nadal nie lubię ChD