NighTrain Station Guns N' Roses

W najnowszym numerze magazynu SPIN ukazał się wywiad z Mattem Sorumem.

Perkusista mówił w nim o Guns N' Roses ery „Use Your Illusion” i o tym, dlaczego w jego mniemaniu tamten skład musiał się rozpaść.


„Tak naprawdę to nie była niczyja wina”, powiedział. „Wszystkiego w zespole było wtedy zbyt wiele. Zbyt wiele rozrywek, zbyt wiele pieniędzy, zbyt wiele narkotyków i alkoholu. Młodzi ludzie nie podejmują decyzji na trzeźwo. Gdybym był wówczas taki jak teraz, sięgnąłbym po telefon i po prostu obgadał sprawę, ale wtedy to wcale nie wydawało się takie proste. Niełatwo było wyjaśnić sobie pewne rzeczy i szukać ugody zamiast grzeszyć egocentryzmem czy arogancją. Gdybyśmy częściej ze sobą rozmawiali, sprawy mogłyby potoczyć się inaczej.
Kiedy było już po wszystkim, uświadomiłem sobie, że to był cholernie dobry zespół, i zacząłem żałować, że nie zdołaliśmy przetrwać. Wszystkie kapele, które długo ze sobą grają, mają kryzysy – jak każdy związek. A wtedy trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie, ile zespół dla ciebie znaczy i czy chcesz o niego zawalczyć.

Współpracowałeś z kilkoma naprawdę świetnymi wokalistami.

Scott Weiland, Ian i Axl to ludzie o naprawdę ciekawej osobowości. I być może właśnie to, że bywają trudni, że niełatwo ich zrozumieć, sprawia, że są tak wielcy. Kiedy wychodzą na scenę, zespół wznosi się na wyższy poziom.

Ty, Slash i Duff przebyliście razem długą drogę.

Byliśmy jak gang. Piłem z nimi. Nie było takiej rzeczy, której nie zrobiliśmy razem. Byliśmy jak trzej piraci na jednym statku.

A co z Axlem?

Axl robił swoje. Z perspektywy czasu widzę, że to on musiał być tym, który każdej nocy dba o widowisko. Był największym frontmanem tamtych czasów. I wszystkie oczy były zwrócone na niego.

Podzielisz się z nami wspomnieniami na temat nagrywania płyt Use Your Illusion?

Ten zespół był inny [niż się spodziewałem], a Axl miał co do niego określone wizje. Byłem zaskoczony, widząc fortepian. [Przychodząc do Guns N’ Roses,] myślałem, że dołączam do kapeli skupionej na gitarach. To, co zaproponował Axl, lokowało się o poziom wyżej. Chciał grać epicko zakrojone utwory typu „November Rain”. Albo „Coma”, która trwała dziesięć minut. Kiedy usłyszałem ten kawałek, pomyślałem sobie, że wychodzimy daleko poza ramy.
Mogliśmy wypuścić płytę na kształt AC/DC albo kolejne „Appetite for Destruction”. Ale nie zrobiliśmy tego. Axl nie chciał powielać „Appetite for Destruction”. Zresztą… jak można przebić tę płytę? Nie można! Ona jest perfekcyjna w każdym calu.
„Use Your Illusion” miało być jednym albumem, ale skończyło się na tym, że nagraliśmy dwa.

Który z nich wolisz?

Oba! [śmiech] Moje ulubione piosenki to „Double Talkin’ Jive” i „You Could Be Mine”. W tych dwóch kawałkach najlepiej się odnajduję i to je bym zagrał, gdyby Gunsi zaprosili mnie na gościnny występ. Uwielbiałem też grać z Izzym „Dust N’ Bones”.
Jest na tych płytach sporo dobrych piosenek.

Velvet Revolver, choć dość szybko się rozpadł, też był świetnym zespołem.

Naprawdę dobrze sobie radziliśmy. Jestem z tego bardzo dumny, bo współtworzyłem tę kapelę i miałem w niej o wiele więcej do powiedzenia [niż w Guns N’ Roses]. Mieliśmy wówczas po czterdzieści lat i byliśmy w naprawdę dobrej formie. Muzycznie to też były świetne czasy. Grało wtedy sporo dobrych rockandrollowych zespołów. Na przykład Queens of the Stone Age. Nagraliśmy fantastyczną pierwszą płytę. Druga też była niezła. Nie próbowaliśmy być Guns N’ Roses. Chcieliśmy grać po swojemu i to było dobre. Weiland naprawdę kochał Axla. Niestety, wróciły demony przeszłości i zrobiło się dziwnie. Pieniądze i dawne problemy sprawiły, że nam się nie udało.







Źródło

Złagodniał i zmądrzał. Jak oni wszyscy. Mogli grać razem, mogli zwojować świat nieraz. A tymczasem po jednej wspólnej bitwie najbardziej niebezpieczny zespół świata okazał się najbardziej niebezpieczny sam dla siebie. A teraz niby wszyscy grają, ale nie wszyscy razem i tak naprawdę mogą wspominać dni największej chwały, skoro nawet dumna, zdolna trójka nie jest w stanie przez kilka lat od przegrupowania wydać czegoś całkiem nowego i tylko z rzadka odkurza stare kawałki. A i to bardziej z musu niż z chęci tworzenia. No, ale swoje lata mają, kasa się wszystkim zgadza, więc po co się przemęczać.

Historie już znamy i wiemy że niestety ale tak jak Gunsi tak VR rozpadli się z podobnych przyczyn. Mnie najbardziej wkurza że będąc fanem Gunsow od lat muszę się przyzwyczaić do tego że to banda gości którym zależy tylko na graniu starych numerów i odcinaniu kuponów. To jest mega przykre bo mało już jest takich zespołów którzy tak działają. Nie wiem z czego to wynika czy z kwestii strachu przed wydaniem czegoś co się nie przyjmie? Przecież rock juz niestety nie jest pierwszym wyborem dlatego brak nowego wydawnictwa jest zwyczajną pogardą dla fanów. Metallica, AC/DC , RHCP, Aerosmith nawet Rolling Stones wydało jakis czas temu płytę. Abstrachujac od przyjęcia płyty to kwestia albo podejścia do fanów albo bycia twórczym. Slash i Duff solowo są aktywni więc niestety ale Axla jedyna ambicja jest granie sweet Child o mine w słomkowym kapeluszu. Sorry za wylew frustracji ale już mnie wkurza słuchanie i wspominanie starych czasów gdzie zespół zrobił reunion gdzie każdy o tym marzył a nic za tym nie poszło 

Dziękuję @naileajordan za udostępnienie tego wywiadu.

To ja cos napisze:

1) nie kazdy chcial reunionu przegrupowania, wiekszosc, nie znaczy kazdy
2) pisalem ze nic sie nie zmieni po powrocie Slasha i Duffa, ze dalej bedzie odgrzewanie kotletow, zero nowej muzy etc. to wielu nie wierzylo i sie jaralo ze sie panowie pogodzili, no coz 6 lat minelo, juz sie chyba przestaliscie jarac co?
3) winny jest Axl bo zdziadzial, owszem jest winny, w koncu jest tam liderem, ale: S i D zgodzili sie na powrot na odpowiednich warunkach ktore postawil Axl (Izzy np. sie nie zgodzil), S i D jak widac nie przeszkadza jak to wyglada, bo hajs sie zgadza, wiec rozkladajmy wine na trojke, bo to wygodne rozwiazanie dla wszystkich i pieprzenie ze jak S i D wroca bedzie inaczej, bo zmobilizuja Axla mozna wlozyc miedzy bajki
4) team brazil to inny temat, ale z grubsza zgadzam sie

poza tym do osob ktore sie tu wypowiedza raz na rok czy dwa, zajrzyjscie sobie do artykulow, bo tam temat byl walkowany juz dawno, a teksty nadal aktualne i bardzo obszernie opisane

https://gunsnroses.com.pl/forum/artykuly/po-co-gnr-nowa-plyta-(autorski)/
https://gunsnroses.com.pl/forum/artykuly/wielka-trojka-skazani-na-siebie-(artykul-autorski)/

Dawno przestalem byc fanem Axla, ktory popiera wszystko co on robi.
Bylem przeciwny przegrupowaniu i nie podoba mi sie w co zamienil sie ten zespol od 2016 roku, o czym tez wielokrotnie mowilem.
Swiadcza o tym moje posty od wielu lat, w tym artykuly.
Ja nie mialem zadnej nadziei, nadzieja to matka glupich. A reszta sie nabrala.
I kolejna sprawa, rozpad GNR, nie bylo zadnego rozpadu GNR. Kolejna bzdura powtarzana przez lata.

teraz znakomicie pasuje tu ten cytat z Axla z 2002roku, co za ironia:

You've been played. You've been lied to. You've been used. You've been manipulated so that they can ride around in limos and jam with Snoop Dogg or whoever the fuck.

Pytanie tylko czy w momencie gdyby nie doszło do reunionu coś by się zmieniło? Moim zdaniem nie. Jedyne co, to byśmy zapewne nie mielibyśmy nigdy szansy usłyszeć na żywo "Estranged" czy Comy". Nie bronię reunionu, zastanawiam się tylko czy nadal by nie było jak jest, tylko z innymi muzykami.

Ups