NighTrain Station Guns N' Roses

ostatnio wiele sie zminiło. juz nie ufam. nie tak jak kiedys. dlaczego?.... bo wiem jak to sie cholera kończy.

co jest misiu?

zdejmij chyba faktycznie ten gips

Jestem nieufny i mam powody. Jak się wydaje,że już jest normalnie - wszystko zaczyna się chrzanić,a człowiek zostaje na lodzie,co jest do kitu. Szczególnie w taką pogodę.
Jestem szczery,ale nieufny,coraz bardziej. Co z tego,że usłyszę milion ciepłych słów,jak za tym nie idzie nic... Czyny,nie słowa...

Jestem nieufny i mam powody. Jak się wydaje,że już jest normalnie - wszystko zaczyna się chrzanić,a człowiek zostaje na lodzie,co jest do kitu. Szczególnie w taką pogodę.
Jestem szczery,ale nieufny,coraz bardziej. Co z tego,że usłyszę milion ciepłych słów,jak za tym nie idzie nic... Czyny,nie słowa...

Ponad dwa lata później - bardzo chcę ufać. Bardzo chcę zaufać i to tak, żeby ktoś komu ufam nie zawiódł tego zaufania. Mam dość nieufności, szukania dziury w całym, niepokoju, wszystkiego tego, co sprawia, że spadam. Ale wciąż nie zaufam łatwo... i wciąż ważniejszy jest dla mnie jeden czyn niż tysiące nawet najpiękniejszych słów.
 Zmieniło się jedno - w słowa wierzę bardzo rzadko. Ale w niektóre i niektórym wierzę, czasem mocniej niż bym chciał. Obawiam się tylko gorzkiego przebudzenia. Ale mimo to wierzę. Bo nie umiem inaczej już chyba.
I wciąż mam nadzieję, że warto. Heh... 

Rose84 - wiem o czym pisze. Znam to aż za dobrze. <tuli>
I podobnie jak Ty, staram się być ostrożna i nie uzewnętrzniać się na maksa.

Rose84 - wiem o czym pisze. Znam to aż za dobrze. <tuli>
I podobnie jak Ty, staram się być ostrożna i nie uzewnętrzniać się na maksa.

Dobrze wiedzieć, że wiele osób ma podobne doświadczenia   <tuuuuuuuuuulę> Chociaż jest to samo w sobie przykre, to jednak zawsze raźniej solidaryzować się z kimś.

Niestety, gdy zawodzi ktoś, z kim wiązaliśmy nadzieje i uważaliśmy za dobrego człowieka, trudno jest się z tym pogodzić. Ten fakt zawsze boli i pozostawia ślad. Bezinteresowność, empatia, zwyczajna ludzka umiejętność współodczuwania i dawanie siebie bez względu na okoliczności, to jednak zbyt wiele, aby sprostał temu przeciętny Pan/Pani X...

A może żyjemy w takich czasach, że mówi się "wszystko", a nie robi nic? Może ludzie nie przywiązują wagi do rzucanych na prawo i lewo słów? Prawda jest taka, że w sytuacjach krytycznych liczyć możemy tylko na wąskie grono dwóch- czterech osób...

Aniu: Czasem zaufamy komuś, bo bardzo chcemy zaufać. Niekoniecznie sprawdzając najpierw, czy warto. I choć brzmi to brutalnie to w takich sytuacjach sami jesteśmy sobie winni, bo jakąś samokontrolę powinno się mieć, nawet jeśli czujemy, że ktoś nam jest bardzo bliski. Bo najbliższa nam osoba może najmocniej zranić.
Bezinteresowność, ale z nadzieją, że ktoś jakoś tam odpłaci? To chyba nie do końca bezinteresowność Ja żyję z nastawieniem, żeby cieszyć się tym, co jest, mieć świadomość, że w każdej chwili mogę stracić to, co jest, nawet jeśli jest mi bardzo drogie. I ze świadomością, że w życiu w każdej chwili można dostać po dupie, co nie znaczy, że mam się sam do tego przyczyniać. I wciąż wierzę, że niektórym osobom warto ufać. Chociaż sprawdzam. I ważniejsze są dla mnie konkretne czyny niż deklaracje. Gdy ktoś nadużywa słów nigdy i zawsze zaczynam patrzeć z  , bo emocje się zmieniają, nawet jeśli tego nie chcemy. Trzeba dbać o każdą relację z drugim człowiekiem, bo gdy zapominamy, a później domagamy się jego/ jej uwagi to wygląda to ciut żenująco. A tempo życia jest takie, że niestety często nie ma się czasu na coś, woli się przesiedzieć godzinę na gg niż zadbać o bardziej bezpośrednią relację. Stajemy się bliskimi z Internetu, choć wcale nie musi tak być.

Heh, chyba trochę zboczyłem z tematu

Nie mówię o kalkulacji, mówię o zdrowej ostrożności Znam Cię, wiem jak otwarta bywałaś i wiem, że nie wobec wszystkich warto. Wierzę, że nie stracisz wiary we wszystkich.