NighTrain Station Guns N' Roses

Nie mam nic przeciwko zabieraniu dzieci do kościoła, bo czasami rodzice po prostu nie mają z kim go zostawić. Natomiast nie rozumiem i wkurza mnie, kiedy dziecko wariuje, krzyczy i płacze a rodzic nie wyjdzie z nim na zewnątrz. Skupienie się na mszy jest wtedy niemożliwe - nie tylko dla tych rodziców, ale także dla innych ludzi.

To w takim razie nie było pytanie do Ciebie  .
Ja przyłączam się do tego, co napisała kiełbacha. Nie mam nic przeciwko dzieciom w kościele, bo niby dlaczego bym miała? Ale też mnie wkurza jak rodzice nie wychodzą ze zbyt hałaśliwym dzieckiem. Jeśli rodzice są wierzący i chodzą do kościoła, to naturalne, że chcą dziecko wprowadzać w życie religijne od małego. Ale dzieci zwyczajnie się nudzą, bo msza jest dla nich za długa, a do tego nic z tego raczej nie rozumieją. Moim zdaniem powinno się takie maluchy oswajać stopniowo. Lepiej zaprowadzić je na chwilę i wyjść po pierwszych oznakach zniecierpliwienia niż trzymać je na siłę do końca mszy, ciągle je uspokajając  i doprowadzić do tego, że dla dziecka kościół = stres. No i lepiej wybrać się z brzdącem na mszę dla dzieci. Atmosfera i obecność innych dzieciaków na takiej mszy są bardziej przyjazne nawet temu niczego nie rozumiejącemu maluchowi, ale proces oswajania trwa  .

Macie rację. Dużo zależy od księdza. U mnie był ksiądz, który na mszy dla dzieci mówił wyraźnie krótsze, bardziej nastawione na dzieci kazania. Potrafił w paru zdaniach i przy pomocy kilku gadżetów pokazać dzieciakom, nie tylko zresztą im, co jest naprawdę ważne w wierze. Nie nudził, mówił sensownie, trafiał do dzieci.

Z kolei proboszcz niezależnie od mszy mówi 3 kazania Jedno zaraz na początku, jedno w środku i jedno na koniec. Ostatnie zawsze dotyczy tego, czemu tak mało dzieci jest na mszy i czemu nie uważają, gadają itd.. Gada o tym przez 15 minut, a potem się dziwi, że na kolejnej mszy jest jeszcze mniej dzieci

jak by nie było ksidz też mężczyzna i jak każdemu włącza sie instynkt tatusiowy.. :0 a ze sam dzieci mieć nie może to chociaż na mszy z obcymi sie pobawi i coś ich nauczy

Hitchens był nie do zajechania, nie spotkałem się z ani jedną sytuacją podczas jego licznych wystąpień, debat, żeby ktokolwiek wygrał z nim na argumenty odnośnie tematu religii. Wybitny intelekt i bardzo ciekawy dorobek literacki + świetne felietony.
Odnośnie "wojującego ateizmu", jestem przeciwnikiem tego określenia. Mianowicie implikuje to bliżej nieokreślony rodzaj agresji, czyli tego jak duża liczba wierzących określa konstruktywną krytykę wiary/kościoła itp. Krytyka określana jest jako "atak" (aż sie kłaniają "wściekłe ataki" Kaczyńskiego), bo wiare, religię TRZEBA szanować czego nigdy nie zrozumiem.
Jest to taka sama preferencja jak ulubiony gatunek muzyki i wyłączanie jej spod krytyki pod emblematem "krytyka surowo wzbroniona - bo tak" to śmiech na sali. Temat rzeka generalnie, ale dobrze widzieć, że Hitchens wiecznie żywy

Słowem dopowiedzenia, Harris wyrasta teraz na kogoś w rodzaju spadkobiercy Hitchensa, warto zerknąć też na to co ma samodzielnie do przekazania.

Nie wiem czy się pojawi, bo

You Are Currently Under Post Moderation - Your Post Will Appear After Approval

jednak pisze.

Godzina to więcej niż niedzielna msza w kościele rzymskokatolickim, jeśli ktoś to obejrzał to gratuluję - gorliwie wyznaje ateizm

Żaden ze mnie filozof, ale - jeden wierzy w teorię stworzenia świata przez Boga, inny wierzy w teorię wielkiego wybuchu czy ewolucji. Obie są teoriami. Kto wie co uda nam się odkryć za 100 lub 200 lat - jeszcze niedawno uważano że powietrze to zjawisko nadprzyrodzone, bo czy ktoś widział albo dotknął powietrze? Mocny argument, jak na tamte czasy oczywiście. Ludzkość nie jest w stanie stwierdzić na pewno skąd się wzięliśmy od tylu już lat, a ktoś twierdzi że jest przekonany o nieistnieniu Boga.

Ateizm jest taki oświecony, a rozwodzi się nad czymś co nie istnieje...

Pozdrawiam