NighTrain Station Guns N' Roses

Po raz kolejny zagłębiam się w cykl Pilipiuka o Jakubie Wędrowyczu. Człowiek czyta, czyta i nawet nie wie kiedy mu czas tak szybko zlatuje.

Aktualnie czytam "Spowiedź Fryzjera" o polskiej mafii piłkarskiej. Przypominam, że mam do sprzedania 1 szt. właśnie tej książki - nówka, nieśmigana. Cena do negocjacji

zaczęłam powieść Orhana Pamuka "Nazywam się Czerwień". mimo moich wcześniejszych niepokoi o treść - jestem oczarowana. dawno żadna książka tak mnie nie zafascynowała.

A mieliście może przygodę z książką, której za nic w świecie nie polecilibyście drugiej osobie, a przeczytanie jej czy choćby sięgnięcie po nią uważacie za stratę czasu? (nie chodzi mi tu o lektury, a raczej o książki po które sięgnęliście z własnej woli).
Ja za taką książkę uważam "Buszującego w zbożu". W ogóle do mnie nie przemówiła ta historia. Książka cieniutka, a nie mogłam przez nią przebrnąć. Skusiła mnie kultowość jaką obrosła już ta książka. Jednak w miarę czytania okazywało się że nie ma mi nic do zaoferowania, główny bohater jest arogancki i niesympatyczny, a do tego infantylny (wszystkich wokoło nienawidzi i na widok każdego najchętniej by się "zrzygał"), nie przeżywa w Nowym Jorku żadnej fascynującej przygody, a narracja pełna jest zwrotów, których już się nie używa (to akurat wina tego, że chyba powinno się tę książkę wznowić uwspółcześniając tłumaczenie). W książce nie znalazłam żadnej złotej myśli, niczego głębokiego nad czym warto by się zastanowić.
Społeczeństwo amerykańskie zaprawdę dziwne rzeczy określa mianem kultowych....

Trylogie Sienkiewicza też powinni uwspółcześnić?

Co do fatalnych tłumaczeń to na pewno kojarzysz Łazika  Łunochód niemalże 
Uwspółcześnianie czegoś w książce czasem ma sens, czasem tego sensu nie ma. Być może spotkałaś się po prostu ze starszym przekładem, w którym nagromadzenie pewnych zwrotów było nadmierne Nie wiem, jak często ta książka była tłumaczona na polski, ale być może nowy przekład nie byłby już dla Ciebie tak denerwujący
Jeśli chodzi o książki, które mnie wyprowadzały z równowagi - Opowieści o pilocie Pirxie. Lema ogólnie lubiłem, ale tego się po prostu czytać nie dało

Do tego właśnie zmierzałam, Zqyx. Ale szczerze mówiąc nie interesowałam się tym, czy przekład był wznawiany. Po rozczarowaniu książką nie bardzo miałam ochotę się nad tym zastanawiać. A Łazika oczywiście, że kojarzę, ale miałam to szczęście, że dobrzy ludzie polecili mi cudowny przekład Marii Skibniewskiej zanim zabrałam się za "Władcę Pierścieni" i w ten sposób dane mi było poznać Obieżyświata
Z pewnością rozczarowaniem była dla mnie książka "Wyrocznia księżyca" F. Lenoira. Miałam nadzieję na powieść historyczną jaką lubię ze świetnym klimatem XVI - wiecznych Włoch, zamiast tego dostałam prawie 500 stron dyskusji na temat poglądów filozoficznych i religijnych, na które absolutnie nie byłam przygotowana, a których trudno się doszukiwać w innych książkach komercyjnych/rozrywkowych. Z pewnością były to tezy bardzo wartościowe jednak filozofia ma to do siebie, że szybko mnie męczy, choćbym nie wiem jak bardzo chciała się nią zainteresować. Poza tym mam wrażenie, że w tej książce jeśli coś miało się zdarzyć to się zdarzyło i oczywiście obrywał główny bohater. Czułam przesyt. Książa bywa porównywana do "Katedry w Barcelonie". "Katedra..." też jakaś porywająca nie była, ale zdecydowanie milej mi się ją czytało niż "Wyrocznię...".
I jeszcze "Tajemna historia Moskwy" E. Sedii. W zasadzie już nawet nie pamiętam o czym była, wiem tylko, że męczyłam ją dlugo, bo akcja mnie nie wciągała.

Z książek Kinga czytałam tylko "Cujo", ale podobał mi się. Moja przyjaciółka jest jego wielką fanką i w kolejce do czytania u mnie czeka już "Zielona mila" i "Desperacja", choć znam opinie, że King uwielbia partolić zakończenia

Teraz czytam "Rudą Sforę" Mai Lidii Kossakowskiej. Tematyka interesująca, wykorzystanie mitologii jakuckiej, ale mam wrażenie, że dialogi momentami strasznie infantylne i niepotrzebne. Liczę na to, że akcja jeszcze się rozkręci. Na razie bohaterowie idą, sami nie wiedzą gdzie.