NighTrain Station Guns N' Roses

Skończyłam najnowszego Kinga i... jakoś mi tak pusto w życiu aż się nie chce zaczynać następnej książki Wszyscy, którzy nie sięgną po "Doktora Sen", bo uznają, że to skok na kasę lub że "kultowych powieści nie powinno się kontynuować" sporo stracą. Mnie osobiście podobało się bardziej niż "Lśnienie".

Ja polecam: "Ewangelię według Piłata"...

W poniższym tekście znajdują się spoilery. Czytasz na własną odpowiedzialność.
___________________________________________________________________________

Niedawno postanowiłem bardziej zgłębić swoją wiedzę z uniwersum Gwiezdnych Wojen. Na pierwszy ogień poszła książka The Old Republic: Revan, której autorem jest Drew Karpyshyn. Przeczytałem ją bodajże 1,5 roku temu (i to dwukrotnie!). Książka oparta jest na grze Star Wars: The Old Republic, której to jestem wielkim miłośnikiem. Wrażenia już mi się nieco zatarły, więc na tę chwilę mogę powiedzieć tylko tyle, że książka wciąga jak diabli i bardzo mi się podobała. Jakąś szerszą minirecenzję zamieszczę być może wkrótce.

Z kolei około dwóch miesiący temu skończyłem czytać książkę Star Wars: Darth Plagueis autorstwa Jamesa Luceno i tutaj na pewno pamiętam zdecydowanie więcej, a więc i moje wrażenia zawrę w więcej niż dwóch zdaniach.

Książka rozpoczyna się około 60-70 lat BBY, tj. Before Battle of Yavin, (przed Bitwą o Yavin), która została przedstawiona w filmowym epizodzie IV ("Nowa Nadzieja") - w świecie Star Wars datowanie wydarzeń ustala się w ten sposób, że Bitwa o Yavin zwykle jest odnośnikiem, tak jak u nas liczymy lata od narodzin Chrystusa. To tyle w ramach ciekawostek, jakby ktoś tego nie wiedział, a go to interesowało.

Darth Plagueis jest Lordem Sithów, który zostaje wspomniany przez kanclerza Palpatine'a podczas rozmowy z Anakinem Skywalkerem w epizodzie III ("Zemsta Sthów"). Opowieść ma na celu przeciągnięcie Anakina na Ciemną Stronę Mocy. Przytoczyłbym ją tutaj w całości, jednak nie mogę znaleźć tekstu, więc zacytuję tylko fragment:

Tej opowieści nie usłyszysz od Jedi. To legenda Sithów. Darth Plagueis był Mrocznym Lordem Sithów, tak potężnym i tak mądrym, że używał Mocy, wpływając na midichloriany, by tworzyć życie. Miał taką więdzę o Ciemnej Stronie, że tych, których bardzo kochał mógł zachować od śmierci.

Krótko mówiąc książka skupia się na dążeniach Dartha Plagueisa do kontroli nad midichlorianami, dzięki którym będzie mógł oszukać śmierć. A raczej sądziłem, że się skupia. To mój główny zarzut w stronę książki - eksperymenty Plagueisa są opisane bardzo lakonicznie i pojawiają się zdecydowanie za rzadko (na oko powiedziałbym że na 60 - 70 stron przypadają może ze dwie strony o poczynaniach Hega Damaska (bo tak naprawdę ma na imię Darth Plagueis).

Pytanie brzmi, co w takim razie jest główną osią książki? Odpowiedziałbym, że przeróżne intrygi polityczne i knowania. Mnie osobiście ten temat niezbyt interesuje, więc byłem bardzo zawiedziony. Sądziłem, że to właśnie badania Plagueisa będą w centrum uwagi, jednak są one tak naprawdę tłem. Liczyłem, że książka przedstawi bliżej rytuały i magię Sithów - wystarczy zagrać choć chwilę w SW:TOR żeby się przekonać, że fragmenty skupiające się na starożytnych (w świecie Star Wars) cywilizacjach, czy opowiadające właśnie o zapomnianych rytuałach Sithów są najciekawsze.

Prawdę powiedziawszy, wiele fragmentów książki czytałem myśląc o czym innym - wymagania były zdecydowanie za wysokie, gdyż jest to jedna z bardziej znanych książek z uniwersum Star Wars, a w Internecie częściej spotkamy pochlebne opinie niż negatywne.

Do plusów zaliczyłbym choćby to, że na temat znanych z filmów sytuacji dowiadujemy się nieco więcej, np. gdy Darth Sidious rozmawia z Darth Maulem nocą na balkonie na Coruscant, Darth Plagueis przysłuchuje się tej rozmowie - w filmie nie ma na ten temat wzmianki. Jest tego znacznie więcej, zwłaszcza pod koniec powieści, która rozgrywa się mniej więcej w tym samym czasie, co epizod I "Mroczne Widmo". Bardzo lubię takie smaczki i zwiększyło to atrakcyjność powieści.

Trochę się rozpisałem, a informacji na temat ksiażki tak naprawdę prawie tu nie ma. Czy poleciłbym ją komuś innemu? Z pewnością tylko komuś, kogo interesuje świat Gwiezdnych Wojen. Zwykły czytelnik prawdopodobnie szybko zgubi się w nazwach ras (z których zresztą i ja wielu nie kojarzę z samej nazwy) i odniesieniach do innych, nieznanych z filmów postaci. Mnie osobiście książka zawiodła i oceniłbym ją zaledwie jaką "fajną, ale bez rewelacji".

Pozdrowienia dla każdego, komu w ogóle zachce się przeczytać ten tekst. Do recenzji mu z pewnością daleko, to raczej luźny zbiór moich przemyśleń na temat książki. Z góry przepraszam za wszelkie błędy stylistyczne, powtórzenia i takie tam.

Skończyłam książkę "Doktor Sen" i rzeczywiście, mimo że to opasłe tomisko po skończeniu nasuwa się pytanie: to już? W międzyczasie w pracy przeczytałam "Carrie". Coraz bardziej lubię Kinga. Koleś ma za********zdolności do stwarzania fabuły, postaci, dokładnego opisywania wszystkiego co wokół i nie zanudzania przy tym  jednocześnie. W kolejce czekają "To" i "Cmętarz..." 

Czytałem tylko wspomniane dwie (Revan oraz Darth Plagueis). Co od Dziedzictwa Mocy - znam tylko zarys fabuły. Bardziej ciekawią mnie mimo wszystko wydarzenia sprzed filmów, przy najbliższej okazji chciałbym się zabrać za trylogię Dartha Bane'a.

A Ty Bender możesz coś polecić? Czytałeś którąś z książek z wspomnianego przez Ciebie Dziedzictwa?

Poleci mi ktoś jakiś dobry kryminał? (prezent dla dziadka)

Poleci ktoś jakąś niebanalną książkę o Australii ? Nie przewodnik, tylko coś w stylu wspomnień lub na zasadzie jakiejś nieoczywistej koncepcji musi być napisana książka.