NighTrain Station Guns N' Roses

A co do zwiazku na odległośc: sądze, ze taka relacja moze miec miejsce, moze byc prawdziwa i całkiem nieźle działać na pewien czas, ale nie na stałe. Myśle, że na poczatku zwiazku moze byc idealna dla osob, które nie sa pewne swojej zdolnosci do zaangażowania.

Mądrze powiedziane . Co do innych tematów, które poruszacie... nie znam się i mam nieco odmienne wyobrażenie, które chyba zostawię dla siebie.

Hehe, na niektóre rzeczy chyba jest już zwyczajnie za późno, na razie poczytam o Waszych doświadczeniach i przekonaniach, bo to interesujące . Ale dzięki!

Wrócę jeszcze do wcześniejszych tematów.
Co do związków na odległość: jeśli uczucie jest dostatecznie silne to przetrwa. Wszystko zależy od podejścia, charakteru danych osób, od ich tolerancji i zdolności do kompromisów. Jednak związek taki do łatwych na pewno nie należy.

Myślę, że osoba, która ciagle pyta "a kochasz mnie?, "Tęsknisz?", ma jakis kompleksy i chyba nie dorosła do bycia w poważnym zwiazku

Masz rację. Jak facet za dużo się dopytuje takich rzeczy czy sam za dużo słodzi to mnie trafia. Tzn. nie neguję całkowicie okazywania uczuć i upominania się o nie, ale w granicach rozsądku (kota na śmierć też można zagłaskać). Ale to moje zdanie związane z moim obecnym ,,stanem ducha"

zresztą czyny mają większą wartość niż słowa nieprawdaż?

- dokładnie

Jeszcze co do przyjaźni: uważam, że ta prawdziwa przyjaźń nie powinna się skończyć. Jak już tu wspomniano można się nie widzieć kilka miesięcy, lat, a po ponownym zobaczeniu wcale nie odczuwać tego oddzielnie spędzonego czasu. Uważam, że trzeba mieć kogoś, komu możemy się wygadać, komu możemy powiedzieć wszystko, kto nas wysłucha (nawet tacy introwertycy jak mają kogoś takiego ) Partner owszem może być przyjacielem i fajnie jak ktoś jest w takim związku, ale osobiście nie potrafiłabym (może nawet nie chciała) powiedzieć mojemu chłopakowi tego, co mówię mojej przyjaciółce.

Gdyby ktoś uśmiechnął się do Ciebie na ulicy, tak po prostu, nagle, bez powodu, uznałabyś/uznałbyś go za wariata czy odwzajemnił/a uśmiech?

fajne pytanie

z reguły, kiedy mam dobry humor, a ktoś idący z naprzeciwka złapie ze mną kontakt wzrokowy, uśmiecham się do niego. w ogóle uśmiecham się wtedy do ludzi, życzę sprzedawczyniom w sklepie, gdzie kupuję, miłego dnia itd. jestem raczej pozytywną osobą, więc takie coś jest dla mnie normalne. to miłe, bo może ktoś miał ciężki dzień, coś mu nie wyszło, a kiedy ktoś się uśmiechnie [uśmiechnie, a nie wyszczerzy głupkowato, bo wtedy to może mieć odwrotny skutek], życzy miłego dnia, od razu poprawia się humor. takie mierzenie się wzorkiem jest dla mnie zabawne, a czasem obserwuje to na ulicach. idą dwie osoby z przeciwnych kierunków i mierzą się wzrokiem, aż się nie miną - paranoja

odpowiadając na pytanie - odwzajemniłabym uśmiech. rzadko się zdarza, że ktoś nieznajomy uśmiecha się bez powodu do nas. a to naprawdę potrafi poprawić nastrój do kiepskim dniu.

Gdyby ktoś uśmiechnął się do Ciebie na ulicy, tak po prostu, nagle, bez powodu, uznałabyś/uznałbyś go za wariata czy odwzajemnił/a uśmiech?

Zdarzyło mi się kilka razy, taka sytuacja, że nieśmiało spojrzałem na jakąś obcą osobą nadziewając się na jej wzrok, wtedy bardzo często te osoby obdarowywały mnie uśmiechem, ja w takich sytuacjach zawsze się peszę,  ale jednak jest to miłe i staram się odwzajemnić ten uśmiech

Marmetal zadałeś pytanie:
"Czy czujesz czasem, że wszystko jest nie tak jak powinno być?"
Na które Canis odpowiedziała tak:
"Bardzo często. Ostatnio coraz częściej. Na domiar złego, coraz bardziej pogrążam się w myśleniu, że wszystkim naokoło wychodzi tylko na mnie los się uwziął".
Canis - mogę obiema łapami podpisać się pod Twoją wypowiedzią.
Staram się iść do przodu pomimo wielu burz, a czasem wręcz sztormów. I nie wiem czy to pech, czy tak jak mój Przyjaciel kiedyś powiedział: "Przyciągasz patologię jak magnes" (związki, znajomi - choć nie wszyscy).

xd no ja również się podpisuję zwłaszcza ostatnio jak już myślę że w końcu coś się naprawia to standardowo dostaję kopa i ciągły pech i niepowodzenie trwa dalej i dalej

Gdyby ktoś uśmiechnął się do Ciebie na ulicy, tak po prostu, nagle, bez powodu, uznałabyś/uznałbyś go za wariata czy odwzajemnił/a uśmiech?

sądzę że nieśmiało bym się uśmiechnęła (jeśli w ogole bym zauważyła xd bo albo jestem za bardzo pochłonięta muzyką albo nie zauważam ludzi xd) i z pewnością pmyślałabym czemu wariat jeden z drugą się do mnie uśmiechają! pomyślałaym sobie że są albo psychiczni albo do każdego się uśmiechają bo... lubią albo może zauważyli we mnie coś śmiesznego  xd albo może mnie skądś znają
a ja... czasem też mi się zdarza uśmiechnąć do nieznajomych... bo jakoś nie umiem się powstrzymać jak widzę jakiś sympatycznych muzycznopodobnych ludzików którzy w jakiś sposób zaznaczają swoją przynależność do rocka/metalu

Tylko wiesz co Ci powiem Canis? Że miałem dokładnie to samo podejście. Jednak w moim przypadku (nie chcę mówić za innych bo nie wiem na jakich zasadach ludzie się przyjaźnią) było tak, że mam strasznie wyrozumiałych przyjaciół i oni to zaakceptowali Podczas gdy byłem w związku z nimi nadal łączyła mne przyjaźń, tyle, że kontakty były już ograniczone, ale nigdy nikt nie wypomniał mi, że zepchnąłem kogoś na dalszy plan. Cieszy mnie to, że mam w swoim otoczeniu takich ludzi.

no jakże się nie uśmiechnąć jak się takich widzi?

ach.. i owszem! też się cieszę i uśmiecham gdy słyszę jakiś utwór który raczej nie powinien być puszczany w danym miejscu