NighTrain Station Guns N' Roses
Guns N' Roses => Guns N' Roses => Wątek zaczęty przez: mikael_s w Marca 03, 2013, 02:15:12 pm
-
Czesto w dyskusjach pojawai sie stwierdzenie "nie lubie ca�aej ChD". Teraz pytanie za co? Uwazam, ze to dobra plyta i zawiera wiele pomyslow, ktore sa rozwinieciem tego co pojawialo sie juz na UYI. Dlaczego Madagaskar jest gorszy od Civil War? itp.
Odpowiedzi w stylu "bo to nie gnr" czy "bo nie ma tam slasha" itp. nie sa brane pod uwage. tylko konstruktywna krytyka!
-
Jeszcze 1.5 roku temu faktycznie jedynym moim wytłumaczeniem, dlaczego nie lubię ChD byłoby "Bo to nie to GNR".
Ale po przesłuchaniu, uważam ją za dobrą płytę, pomimo braku Slasha. Warto po prostu popatrzeć na nią pod innym kątem. :D
Jak dla mnie jednym z najgenialniejszych utworów jest This I Love.
-
A mi poprostu nie podobają się piosenki na tej płycie. Jedynie pierwsza minuta The Blues jest zajebista. Reszta mi się po prostu nie podoba. To kwestia gustu, nic więcej. O gustach się nie rozmawia. Co z tego, że to nie GNR? Ja bym chciał, żeby oni wydali zajebista płytę, dzięki której powiedziałbym, że to ZA***STY zespół. Narazie jednak nie moge tak powiedzieć.
-
Chociaż uważam, że zespół, który nagrywał ChD, ani dzisiejszy skład, nie ma żadnego prawa do nazwy Guns N' Roses to do płyty podszedłem neutralnie. Tak jak podchodzę do każdej innej płyty. I według mnie są tam jedynie cztery dobre piosenki-ChD, Street of Dreams, Madagascar i This I Love. Cztery utwory na czternaście. To o wiele za mało, żebym uznał płytę za dobrą.
-
Ogólnie to dobra płyta. Nie jakaś wybitna ale wybijająca się ponad przeciętność. Jest za to parę utworów syfiastych, których nie cierpię jak np. Rhiad, Scraped i Shackler's. A nie cierpię ze względu na nowoczesność, na duży udział Pittmana, na głos Axla.
-
Moje pierwsze odczucia - wow nowy materiał od GNR, w pierwszych dniach pochłaniałem ten materiał jak gąbka. Jednak ChD jako całość uważam za dobry i tylko dobry materiał. Oczywiście, są naprawdę klasowe utwory jak Better czy TWAT ale jako całość jak na tak długi okres oczekiwania nie robi na mnie jakiegoś super wrażenia, że to arcydzieło. Axl poszedł w inne brzmienie porzucając hard rock na rzecz bardziej industrialnego grania. Mnie to nie bardzo pasuje. Czy to nagrał by z Axlem stary skład, czy Eddie Van Halen czy Lemmy i tak nie zmieniłbym zdania.
-
Ja lubię, lubiłem, będę lubić. Nie po to śliniłem się na myśl o tej płycie przez ładnych 5/6 lat (w moim przypadku), żeby uważać ją za złą. Ma perełki, ma też słabsze momenty. Nie jest to bóstwo....
-
Lubię CHD, ale w porównaniu do innych płyt ma zdecydowanie więcej słabszych utworów. Oczywiście jest to spojrzenie subiektywne, bo wiem, że gdybym wymienił te słabsze to zaraz odezwałoby się z milion forumowiczów ;) z pytaniem jak mogę np. nie lubić If the world, Rhiad, czy I.R.S. Ano mogę nie lubić. Mogę nie zachwycać się Prostitute np. Kwestia gustu. Mimo, że lubię CHD, to jest to płyta najmniej przeze mnie lubiana, aczkolwiek zawiera również utwory, które uważam za najlepsze w historii Gunsów. Odpowiadając krótko - mimo, że CHD jako całość lubię, to jednocześnie nie lubię jej za jej nierówność, no i za to, że, czysto subiektywnie, część demówek, bądź wersji live tych utworów sprzed wydania płyty była dla mnie lepsza niż wersje finalne. Axlu, przekombinowałeś.
-
Płyta jest nierówna dlatego, że na siłę wrzucono tam Scraped i Riad N' the Bedouins. Ktoś stwierdził, że potrzeba tam mocno rockowych , szybszych kawałków. Bulshit. Wolałbym dwa typowo Axlowe utwory jak np. This I Love. Dużo fortepianu itp. Płyta byłaby bardziej spójna i po prostu lepsza.
Czy nie lubię? Uwielbiam. Jest to najlepsza płyta jaką wydano po rozpadzie starego składu. Pozdro.
-
Ja nie kategoryzuje muzyki, płyt, utworów itp. na dobre i złe bo po prostu nie znam się na tym, a co za tym idzie nie potrafię powiedzieć czy coś jest dobre czy złe, ja płyty kategoryzuje, na te, które do mnie trafiają i na te które do mnie nie trafiają i taką płytą, która do mnie trafiła jest właśnie ChD.
No właśnie czy ktoś mógłby mi wyjaśnić konstruktywnie, jak kryteria musiałaby spełniać płyta, żeby można mówić o niej, że jest dobra?
-
musi "trafiac" wlasnie
-
Zgadzam się, mogą być skomplikowane technicznie i artystycznie dzieła, które są puste i bez emocji a mogą być z pozoru proste piosenki które idealnie trafiają. :D
-
Tyle, że prosta piosnka równie szybko wpada w ucho co z niego wypada. Artystyczne dzieło odkrywa się za każdym razem i nie nudzi się po dziesięciu przesłuchaniach. Taka to różnica.
-
Czyli wszyscy powinni grać jak Pink Floyd, Queen, Muse i Axl na ChD, a takie zespoły jak Rolling Stones,Ac/Dc, Clash, Ramones, Iron Maiden, Sex Pistols, Black Sabbath, Van Halen, czy GNR na AFD można wyrzucić do kosza bo się nudzą?
-
Po pierwsze, nie wszystkie zespoły, które wymieniłeś w drugiej grupie, grają prostacką muzykę. Po drugie, część z nich można wyrzucić do kosza i świat wcale by wiele nie stracił.
-
Tyle, że prosta piosnka równie szybko wpada w ucho co z niego wypada. Artystyczne dzieło odkrywa się za każdym razem i nie nudzi się po dziesięciu przesłuchaniach. Taka to różnica.
Tak więc dla mnie artystycznym dziełem jest na przykład twórczość Guns N' Roses (zwłaszcza AFD) oraz co najmniej 7 albumów Iron Maiden nagranych w latach 1982-92.
Dlaczego nie lubię Chińszczyzny? Nie mogę odpowiedzieć, bo ją lubię. Zwłaszcza za There Was A Time, Madagascar, Street Of Dreams i Sorry. W sumie jedyne co mnie drażni na ChD to Catcher, If The World i Scraped.
-
Po pierwsze, nie wszystkie zespoły, które wymieniłeś w drugiej grupie, grają prostacką muzykę. Po drugie, część z nich można wyrzucić do kosza i świat wcale by wiele nie stracił.
Różnica między prostą a prostacką muzyką jest ogromna. Clash grają prostą muzykę a Ona Tańczy dla Mnie jest prostacką muzyką. Ja pisałem o prostych piosenkach nie prostackich.
-
Geniusz tej plyty polega na tym, ze dopiero po okolo dwoch latach sluchania nalogowo stwierdzilam, ze tak, znam ta plyte. Zaskakiwalo mnie to, ze non stop odkrywalam cos nowego w tej plycie. Utwory mozna postrzegac pod roznym katem. Mozna je sluchac i sluchac i odkrywac muzyke i wokal wciaz na nowo, instrumentalizm tej plyty jest niesamowity. Dla niektorych moze i przekombinowany, dla niektorych nie gunsowy. Dla mnie idealny. Uwielbiam ta plyte. Oczywiscie ma swoje minusy jak dla mnie: IRS, SR, Scrapped. ale ogolnie to nieprzecietnie dobra plyta.
Z tego co czytam oraz co i ja napisalam, ten temat powinien sie nazywac "za co lubisz Chi Dem" ;)
-
wielkim minusem tej plyty jest ostateczny mix. wiadomo, ze powstało kilka wersji mixu i chcialbym ich posluchac, bo przydaloby sie przyciszyc wokal, zeby wydobyc instrmentalne smaczki
-
Krążą po sieci dema utworów z 2006r można sobie posłuchać.
-
tak, mam nawet multitracki ChD i gdy wylaczysz wokal.... WOW!
-
Długo nie mogłem się przemóc by przesłuchać Chinese Democracy, jednak czytając wasze wpisy w końcu się za nią wziąłem. Powiem szczerze, że nie powaliła mnie na kolana. Poza This I Love i Sorry nie mogę słuchać innych piosenek. Być może przez to, że ostateczny mix został skopany aczkolwiek nie wiem bo się na tym nie znam. Nie chodzi tu, że na gitarze nie ma Slasha czy na basie nie gra już Duff. Ta płyta po prostu do mnie nie przemawia tak jak AFD czy UYI I i II. Dla mnie "Chińszczyzna" jest jakby nowym rozdziałem napisanym przez Gunsów. Nie mówię, że to zła płyta jednak do mnie nie trafia.
-
Za każdym razem jak ją słucham coraz bardziej podoba mi się ta płyta, choć jak na razie nie ma szans, żeby być moją ulubioną płytą
-
Jeszcze parę razy i zobaczysz ;)
-
Temat chyba można potraktować ogólniej, bo widzę, że wiele osób pisze o odczuciach nie tylko negatywnych, ale w ogóle..
Pierwszy kontakt z ChD nie zapadł mi w pamięć - przeleciało kilka podobnych kawałków, najpierw wyróżniłam "This I love", w którym dostrzegłam jakieś odbicie NR, Sorry i Madagascar. Z każdym kolejnym odsłuchem, podobnie jak Negro, podobała się bardziej. Teraz już akceptuję wszelkie 'nowości', efekty i wygładzone brzmienie, postrzegam to wszystko jako nowy eksperyment zespołu.
Skromnie rzucę moją "mądrością"; mianowicie wyznawcy starych Gunsów, aby polubić ChD, muszą na chwilę zapomnieć o tym, co było i spróbować nie porównywać płyty do poprzednich, zwłaszcza AFD. W moim wypadku działa..
Aczkolwiek, jakiej sympatii bym nie żywiła do tego krążka to liczę, że następny będzie inny, sporo inny..
-
Nie lubię ChD, bo uwielbiam ChD. :D
-
Wg mnie nie można nic powiedzieć o tej płycie po jednokrotnym przesłuchaniu, tak jak piszecie odkrywa sie ją na nowo za każdym kolejnym odsłuchaniem. Jeśli przesłuchałeś ją raz i Ci sie nie podoba włącz ją drugi raz, najlepiej na dobrych słuchawkach. Ja dopiero wtedy dostrzegłem efekt "łał". To samo miał mój kumpel, który powiedział, że ChD jest słabiutkie, powidziałem, żeby przesłuchał 2. raz i 3. i do dziś się płytką jara na maksa.
-
Zgadzam się, z każdym przesłuchaniem odkrywa się tę płytę na nowo. Oczywiste - nie wszystkie kawałki podpasują ale nie można powiedzieć że jest to gó*no czy badziew. Większość starszych fanów GNR podchodzi z rezerwą, bo to już skład bez Slasha, Duffa czy Izzyego i to jest błąd. Trzeba odciąć całą historię tylko poświęcić się przesłuchaniu materiału i na pewno się spodoba. :D
-
Bo ChD nie jest dla każdego :P Jest bardzo skomplikowana i zróżnicowania, trzeba zapomnieć o brzmieniu z AFD i słuchać nie porównując jej do starszych płyt. Genialne CD, z masą smaczków i wszelkiego rodzaju "ukrytymi" partiami. Prawdzie oblicze można usłyszeć na dobrej klasy sprzęcie. Za każdym razem kiedy ją słucham, bardziej ją uwielbiam.
-
Chińszczyzna dla mnie jest zbyt nierówna. 6 kawałków mocnych, 3 średnie, 5 jest po prostu słabych i to tak, że uważam je za najgorsze wydane przez Guns ‘n Roses.
Na tyle lat pieszczenia się z tym materiałem proporcje powinny być inne.
-
Mógłbyś wymienić Tymeg? ;) ciekaw jestem czy dgadłem, jakie piosenki mają jakie etykietki ;)
-
ChD to płyta, która wymaga kilku podejść. Trzeba sięw niej przerzucić na inne brzmienie zespołu. Jak już się uda to powoli odkrywa się jaka płyta jest świetna.
Komentarz dotyczący „Chinese Democracy” i odbioru z jakim spotkał się album:
Ron: „myślę, że z czasem, gdy ludzie przestają postrzegać ten album przez pryzmat wszystkiego co z nim związane i zaczynają skupiać się tylko na płycie, wtedy dopiero dostrzegą co im się podoba, a co nie. Z czasem ludzie zaczynają lubić ten krążek, bo na początku w ogóle nie słuchali albumu, po prostu myśleli ‘to jest najdroższy album w historii i jego wydanie zajęło 8000 lat!’ i, wiesz...”
Amen.
-
Mógłbyś wymienić Tymeg? ;) ciekaw jestem czy dgadłem, jakie piosenki mają jakie etykietki ;)
Na dzień dzisiejszy mocne punkty dla mnie to: Chinese, Shackler's, Better, TWAT, Scraped, TIL;
średnie to: Street of Dreams, Sorry, Madagascar.
-
ChD to płyta, która wymaga kilku podejść. Trzeba się w niej przerzucić na inne brzmienie zespołu. Jak już się uda to powoli odkrywa się jaka płyta jest świetna.
Dokładnie po długim ociąganiu i przesłuchaniu na "odwal się" stwierdziłam, że jest lipna. Jednak potem przełamałam się przesłuchałam drugi, trzeci i całkowicie zmieniłam o niej zdanie. Gdzieś, w jakimś podobnym wątku już chyba pisałam, że czasu się nie cofnie,a obecny skład nie jest winny rozpadowi, a przez to bez sensu jest "bojkotować" płytę bo tworzył ja ktoś inny. Fakt nie jest ona taka jak AFD czy UYI, ale mimo tego ma w sobie to coś i warto ja mieć w swojej kolekcji :)
-
Mógłbyś wymienić Tymeg? ;) ciekaw jestem czy dgadłem, jakie piosenki mają jakie etykietki ;)
Na dzień dzisiejszy mocne punkty dla mnie to: Chinese, Shackler's, Better, TWAT, Scraped, TIL;
średnie to: Street of Dreams, Sorry, Madagascar.
:o masz minusa za średnie :angry:
-
Szczególnie za Sorry ;)
-
Właśnie :P
-
Pff...Sorry...tam nie może być Madagascara! :angry: :D
-
Pytanie jest dla mnie co najmniej w rodzaju takiego: dlaczego lubisz piwo? ChD to przeciętny album i gdyby nie nazwa Gunsów to pewnie nikt by się nim nie przejmował. Sugestia, żeby nie oceniać płyty przez pryzmat poprzednich dokonań zespołu o nazwie Guns n'Roses jest co najmniej dziwna - w końcu większość ludzi sięgnęła po nią ze względu na nazwę i naturalne jest, że pewnych rzeczy mogli oczekiwać.
Co z tym albumem jest nie tak? Subiektywnie - prawie wszystko. Nawet niektóre utwory, które można z uporem nazwać fajnymi ("Street Of Dreams", "There Was A Time", "Catcher N' The Rye", "Better") na dłuższą metę okazują się nudne jak flaki z olejem. W sumie to "Street Of Dreams" nawet fajnie się zaczyna, problem w tym, że takie pozostaje w zasadzie tylko przez pierwsze 2 minuty. "Better" to taki rockowy song, który z powodzeniem mógłby nagrać jakiś Nickelback, jednak w ich wydaniu pewnie miałby chociaż trochę drapieżności.
Właśnie. Całość ma fatalne brzmienie jak na płytę rockową. Ohydne, plastikowe, dzięki któremu nawet sola brzmią jak zrobione na komputerze. O jakimś rockowym pazurze można pomarzyć, a jeżeli już pojawia się jakiś jego zarys, to szybko (zachowawczo?) jest głaskany przez słodką melodyjkę.
Nie mogę się też pozbyć wrażenia, że autorom po prostu brakło pomysłów. Piosenki, które wymieniłem są rozciągnięte na siłę, jakby autor za wszelką cenę chciał zrobić coś w rodzaju "Estranged", ale nie miał pomysłu. Tak przynajmniej można pomyśleć aż do chwili,w której zorientujemy się, że taki "Street od Dreams" nie trwa nawet pięciu minut, chociaż ciągnie się jakby miał dwa razy tyle!
Chciałbym kontynuować wyliczankę, ale po tym, jak przypomniałem sobie początek "Scraped" zrobiło mi się niedobrze. Axl powinien jeść dużo Snickersów, skoro ma takie pomysły :facepalm:
Najzabawniejsze jest to, że prawdę mówiąc zawsze w "sporze" Axl - Slash trzymałem stronę Axla. Przez lata tłumaczyłem sobie, że koleś naprawdę dba o ten zespół, że to jemu zależało, że dopracowuje jakieś wielkie dzieło zmagając się z własną psychiką. ChD pokazało mi, jak naiwne było to myślenie. Pozostaje jedynie żal, że koleś nadużywa legendarnej nazwy dla swojego cover bandu. Dobrze chociaż, że ten cover band ma swoje własne (ohydne) logo, które może słuchaczowi sugerować dyskretnie, że muzyka na ChD ma tyle wspólnego z muzyką Gn'R, co obecny logotyp z tym prawdziwym.
-
Właśnie. Całość ma fatalne brzmienie jak na płytę rockową. Ohydne, plastikowe, dzięki któremu nawet sola brzmią jak zrobione na komputerze. O jakimś rockowym pazurze można pomarzyć, a jeżeli już pojawia się jakiś jego zarys, to szybko (zachowawczo?) jest głaskany przez słodką melodyjkę.
Jak się słucha muzyki przez telefon albo wieżę z "biedronki" to nawet uwertura brzmi plastikowo. ChD nie miała być typowo "rockową" płytą, skoro grał w niej Finck, Bucket, Josh czy Pitman.
Dobrze chociaż, że ten cover band ma swoje własne (ohydne) logo, które może słuchaczowi sugerować dyskretnie, że muzyka na ChD ma tyle wspólnego z muzyką Gn'R, co obecny logotyp z tym prawdziwym.
Jak może mieć coś wspólnego skoro nagrywali ją inni muzycy?
-
Jak się słucha muzyki przez telefon albo wieżę z "biedronki" to nawet uwertura brzmi plastikowo.
Czy Recit69 mówił coś na czym słuchał? Ja wiem, o co chodzi z tym plastikowym brzmieniem bo też to czasem odczuwam (ChD lubię, nawet bardzo)