NighTrain Station Guns N' Roses

Niedługo będziemy obchodzić 20-lecie tej płyty. Może warto przy tej okazji opowiedzieć sobie o pierwszych wrażeniach z nią związanych? Bądź,co bądź nie wszyscy zaczynali od tej płyty,ba,niektórych w dniu jej wydania nie było jeszcze na świecie.
Opowiedzcie o pierwszym zetknięciu z płytą i o tym,czy,a jeśli tak,to jak zamierzacie obchodzić 20 rocznicę jej wydania

Mnie nie było na świecie, niestety Płytę poznałam dość późno, bo dopiero jakieś dwa lata temu. Do tego czasu prawie w ogóle nie interesowałam się muzyką. Teraz sądzę, że pewnie było to spowodowane tym, że w radiu/telewizji nadawano głównie pop i czasami hip-hop, a mnie ta muzyka nie odpowiadała.

Gunsów poznałam w dość dziwny sposób. Na jednej z luźniejszych lekcji w szkole rozmawialiśmy z nauczycielką na różne tematy, m.in. który aktor czy piosenkarz podoba się której dziewczynie Ktoś bezpośredni zapytał się naszej nauczycielki, kto jej się podobał. Usłyszeliśmy: "Ja to się kochałam w tym rudym z Guns n' Roses..." Wstyd się przyznać, ale nazwę zespołu usłyszałam po raz pierwszy. Z ciekawości wpisałam ją do google i wrzuciłam na wyszukanie grafiki. Później był szok

Pierwszym utworem Gunsów jaki usłyszałam było WTTJ. Od razu zaczęłam szukać więcej piosenek. Pamiętam, że następne w kolejności były Paradise City, a później Don't Cry. Udało mi się ściągnąć skądś niepełny koncert Tokio '92 i wtedy się zaczęło na dobre Dzięki temu koncertowi sięgnęłam po płyty (dopiero wtedy poznałam AFD, wcześniej słyszałam jedynie pojedyncze piosenki z płyty), zaczęłam szukać informacji na temat zespołu, innych koncertów, a po jakimś czasie trafiłam na forum

Świętować oczywiście zamierzam -  cały dzień głośno słuchając AFD

ja gdy zacząłem słuchać gunsów najpierw sprawiłem sobie dyskografie na kasetach,   i na pierwszy ogień poszło AFD... ach, to było piękne uczucie, taka dawka pożądnego rock'n'rolla... heh, męczyłem ją długo całymi dniami zatruwałem życie sąsiadom

Ja najpierw widziałem koncert w Paryżu, a dopiero potem zacząłem kolekcjonować płyty. "Apetite" jakoś nie zapadł mi szczególnie w pamięć, jako dzieciak pamiętam, że wolałem Roxette Dopiero z wiekiem się nawróciłem na właściwą muzykę. A dziś "Apetite" to moja ulubiona płyta Gunsów.

Po raz pierwszy z GN’R zetknęłam się w liceum, mój nauczyciel języka angielskiego był takim hardkorowcem i w ramach nauki śpiewaliśmy różne piosenki min. ,,Don’t Cry” i    ,, I used to love her”. ( a to przy okazji przerabiania zwrotu be used to). Wtedy nie obchodziło mnie czyje są te piosenki. Gdzieś tak trzy lata później, jak byłam u mojej kumpeli to  bawiłam się jej wieżą i akurat w radiu leciało Don’t Cry, maja kumpela ( chyba największy antyfan GN’R we wszechświecie ) wleciała do pokoju z prędkością światła i zaczęła krzyczeć coś w stylu ,, k***a zmień stacje’’ …………. i tak całkiem przypadkiem oświeciła mnie że to Guns N’ Roses.
Następnego dnia inna znajoma pokazała mi na kompie teledysk do,, Don’t Cry’’ pamiętam że wtedy pomyślałam sobie że Axl to najprzystojniejszy facet we wszechświecie, jeszcze trochę i zaczęłabym monitor całować    I tak z platonicznej miłości do Pana Rose stałam się fanką Gunsów. W bardzo krótkim czasie przerobiłam cała dyskografie i nabyłam wszystkie ich teledyski. Zauroczenie Axl’em przeminęło z wiatrem ale milość do Appetite For Destruction -----will last forever 


EDIT
To był najzwyklejszy dzień w moim życiu, wsadziłam płytę AFD (którą przyznaje się przegrałam od koleżanki ) do wieży i dalej już poszło. Nigdy wcześniej nie przesłuchałam ani jednego utworu z Appetite. Płyta okazała się rewelacją. Pamiętam że po wysłuchaniu ‘anything goes’ byłam w lekkim szoku ze względu na zawartą w niej treść. W ogóle cała płyta wbiła mnie w kanapę.

Nie zamierzam świętować rocznicy AFD, no chyba że Stupid Princess przyjdzie do mnie z flachą  to jakieś małe celebrity urządzimy

A propos "AFD". Ja mam taką dziwną wersję kasetową, która się różni kolejnością utworów w stosunku do wersji oficjalnej.

Side A:
1. Welcome To The Jungle
2. It's So Easy
3. Nightrain
4. Out Ta Get Me
5. Paradise City
6. You're Crazy

Side B:
7. Mr Brownstone
8. My Michelle
9. Think About You
10. Sweet Child O'Mine
11. Anything Goes
12. Rocket Queen


Pamiętam, że na początku strasznie mnie wkurzało RQ bo uważałem, że jest za długie A świętować pewnie nie będę, bo to rocznica jak każda poprzednia, a poprzednich nie świętowałem.

A propos "AFD". Ja mam taką dziwną wersję kasetową, która się różni kolejnością utworów w stosunku do wersji oficjalnej.

Side A:
1. Welcome To The Jungle
2. It's So Easy
3. Nightrain
4. Out Ta Get Me
5. Paradise City
6. You're Crazy

Side B:
7. Mr Brownstone
8. My Michelle
9. Think About You
10. Sweet Child O'Mine
11. Anything Goes
12. Rocket Queen

też taką mam potem jak kupiłem cd to strasznie denerwowała mnie ta właściwa kolejność, bo byłem przyzwyczajony do tej

Ja zawdzięczam moją miłość do Gunsów siostrze ciotecznej .
Z rok temu przyjechała do mnie grzebie coś w komputerze patrzy a tak KOHD Gn'R oczywiście wiedziała że lubie taką muzykę to mi pościągała pamiętam to były takie kawałki : Paradise City , Patience , Nice boys , My michelle
Następnego dnia miałem wszystko usunąć w pizdu ale że przyszła właśnie mp4 do mnie do sobie myśle może to fajne włączyłem Paradise city i mnie zamurowało to było coś niesamowitego w życiu nie słyszałem czegoś tak pięknego puźniej poszła reszta ściągnąłem jeszcze ze 3 piosenki i pomyślałem że ten zespół nie ma słabych kawałkówś. Kolejnego dnia wyżeniłem od mamy 30 złotych poszedłem do media marktu i kupiłem AfD w domu przesłuchałem i byłem w niebowzięty tylko jeden kawałek cholernie mi się nie podoba It's so Easy gdyby nie ten kawałek heh mimowszystko to najlepsza płyta jaką w moim życiu przesłuchałem