NighTrain Station Guns N' Roses

Spaghetti wyszlo 23 listopada 1993, dokladnie 15 lat wczesniej niz ChD

trzeba wspomniec o Paulu Huge / Tobiasie, ktorego Axl nie zatrudnil gdyz byl on blisko zespolu od jego poczatku
(m.in. wspoltworzyl Back Off Bitch z UYI) a na ChD przyczynil sie do napisania 4 utworow

Mieło już prawie 15 miesięcy od wydania CHD.Czekaliśmy na nią 17 lat....Jestem ciekawy czy będzie następna płyta.Czy będziemy znowu tyle czekać?Jeśli tak,to jak ją Axl wyda to stuknie mu 65 lat.
A co mam na myśli? Wielka szkoda że tak potoczyły się losy jednego z największych zespołów w historii rocka. .Tak wiele lat zostało zmarnowanych na konflikty,rozpad tej formacji.Został Axl i Dizzy, dla wielu fanów to już nie jest Guns N' Roses.Ile stracił czasu Axl?Jedna płytka przez tyle lat ,nawet jednego teledysku,dwa wywiady na krzyż.Czasu już się nie cofnie.Tak wiele czasu zostało zmarnowanego.A latka lecą nie ubłaganie.

Ja nie słucham, bo nie mam - jestem zwolennikiem starego Gn'R.

Dziś mijają 3 lata od premiery wyczekiwanej przez lata Chińskiej demokracji. Jak dziś oceniacie płytę? Co się zmieniło w Waszej ocenie ? Wracacie do CHD, czy leży gdzieś na półce i nawet nie wiecie gdzie?

Ostatnio chciałem wrzucić w odtwarzacz, ale nie mogłem znaleźć Nie wracam do niej zbyt często, ja mam ochotę posłuchać czegoś z "ChD" to odpalam sobie na jutubie.

ja mam chyba zupelnie inaczej niz wy w takim badz razie z ChiDem.
Moja plytka jest w autku, a konkretnie w odtwarzaczu i slucham jej bardzo czesto kiedy jezdze. W MP3 jest ChiDem i rowniez slucham kiedy gdzies jezdze, chodze, latam. Slucham jej bardzo duzo i powiem wam, ze dla mnie ona teraz jest duzo lepsza plytka niz te trzy lata temu. 3 lata temu byla szokiem, dzis jest przeze mnie super doceniona i bardzo ja lubie.
A za moj wyczyn uwazam to, ze moj facet slucha jej tez namietnie. Stare kawalki GNR zna, no bo jak tu byc 30parolatkiem i nie znac starych Gunsow, ale mowi, ze ChiDem jest zupelnie inna i chyba najbardziej mu przypadla do gustu.  

100 lat ChiDem  

Teraz to moja najchętniej słuchana płyta. Gdy pierwszy raz ją przesłuchałem byłem naprawde zaskoczony