NighTrain Station Guns N' Roses

 

Jednym z kluczowych aspektów mitu grunge’u jest teza, jakoby zrodzony na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku w Seattle nurt przesądził o śmierci tak zwanego hair metalu. Mówi się, że Nirvana, a dokładniej Kurt Cobain, wbili kołek w serce tego przestarzałego, skupionego na sobie gatunku.
Ta legenda, połączona z niewątpliwymi talentami kompozytorskimi, wyniosła niejako Cobaina do rangi rzecznika Pokolenia X.

Jednakże od tamtych dni minęły już trzy dziesięciolecia i twierdzenie, że grunge dobił hair metal, zaczęło chwiać się w posadach. Dlaczego? Bo chociaż Nirvana, Soundgarden, Alice in Chains i Pearl Jam faktycznie stworzyli nowe kanony brzmienia i estetyki, to w pierwszych latach dziewięćdziesiątych XX wieku hair metal przeżywał się sam z siebie. Okazał się mieć pewną datę przydatności – jak wszystko w życiu.   

Choć od dawna pokutuje pogląd, że takie kapela jak Twisted Sisters, Mötley Crüe czy Van Halen patrzyły z przerażeniem na tsunami w postaci grunge’u, to z zebranych na przestrzeni lat deklaracji jasno wynika, że ich członkowie wiedzieli, że ich czas dobiega końca, jeszcze przed „muzyczną rewolucją w Seatle”.   

W 2020 roku w wywiadzie dla „Ultimate Guitar” Dee Snider z Twisted Sister – a więc jeden z czołowych przedstawicieli sceny hairmetalowej – obalił mit o wpływie grunge’u na hair metal.
Wyjaśnił, że jest on czymś w rodzaju medialnej mistyfikacji.

„Takie grupy jak Soundgarden czy Alice in Chains były w gruncie rzeczy kapelami metalowymi”, perswadował. „Przecież [ci ludzie] jeździli w trasę z Ozzym! Po prostu dziennikarze stworzyli dla nich definicję, zaszufladkowali ich i obwołali nowym brzmieniem”.

„Kiedy [wokół Seattle] zrobił się szum”, ciągnął Snider, „pracowałem w radiu nadającym muzykę metalową. I puszczałem kawałki Alice in Chains, Soundgarden czy Nirvany, bo uważałem, że są świetne. Ciężkie i świeże. Potem nazwano [ten nurt] grunge’em, pogromcą hair metalu… i to było okropne. Nie mam do nikogo pretensji. Hair metal dobił się sam. Stał się nazbyt komercyjny, postawił na ballady i piosenki akustyczne… i przestał być metalem, przestał istnieć”.     

Kolega z zespołu, Jay Jay French, przyszedł w sukurs teorii Snidera i w rozmowie z Danielem Sarkissianem powiedział:

„Jedynym zespołem, który się ostał i wyszedł cało z grunge’owej opresji, byli Guns N’ Roses. Moim zdaniem stało się tak dlatego, że oni nigdy nie byli postrzegani jako pajace. Owszem, wywodzili się z Los Angeles, ale Axl miał genialny głos. Myślę [też], że ludzie dostrzegali w nich prawdę, nie fałsz. Chociażby przez to, że ćpali na poważnie, nie z pozoru. Była w nich autentyczność, a przecież o autentyczność tu chodzi. Grunge jest autentyczny. Ludzie byli spragnieni autentyczności, a grunge im ją dał”.   

Oto klucz: autentyczność. Jest oczywiste, że kiedy pojawił się grunge, hair metal był już w fazie zmierzchu. Skostniał i ludzie zaczęli mieć go dość. Nawet ci najściślej z nim związani. W latach dziewięćdziesiątych nie było już na niego miejsca, a rozkwit grunge’u tylko przyspieszył nieuniknione. Choć oczywiście fajnie jest myśleć, że Kurt Cobain dobił hair metal w pojedynkę.







Źródło

Chyba pierwszy raz widzę Van Halen przyporządkowany do hair metal.

Podzielam opinię, że "grunge" to nazwa wymyślona na potrzeby marketingowe. Istniały kapele, które mimo iż wywodziły się z tzw. nurtu Seattle Sound i grają do dzisiaj, nie wypłynęły na fali "grunge", bo były za mało "medialne", a to o nich można było powiedzieć, że grają grunge bardziej niż zespoły z wielkiej czwórki. Mam tu na myśli chociażby Mudhoney czy Melvins. Więc idąc tym tokiem rozumowania "grunge" nadal istnieje, bo oni wciąż nagrywają płyty (częściej lub rzadziej, ale jednak). A tu nagle ktoś stwierdził, że ten styl się skończył wraz ze śmiercią Kurta. Dla mnie to dziwne. No, ale jak wspomniałem - dla mnie to tylko wymyślona nazwa, aby zaszufladkować kolejne zespoły i sprzedać to marketingowo.

To samo uważąm. GNR byliby wielkim zespołem, na miare legendarnych zespołów jak np. The Rolling Stones, jakby byli w prawie całym składzie i nagrywali płyty. Tak jak wspomiasz, do końca lat 90, byliby na wysokiej fali. A później, pewnie regularnie co jakiś czas wydaliby jakieś płyty. A skończyło sie, jak sie skończyło. Szkoda. Zawsze będą żałował, że akurat ten mój ukochany zespół musiał skończyć tak jak skończył. Jestem pewny, że zespół z Axlem i Slashem daliby rade, no, ale nie ma co gdybać.

Kurt stał się po prostu ikoną. Kimś, kogo wizerunek można było łatwo sprzedać na koszulkach. A to, że popełnił samobójstwo jeszcze w tym pomogło. Nic już nie blokowało sprzedaży, choć nie wiem, jak było za jego życia, ale podejrzewam, że nie do końca mu pasowało to, że stał się produktem.
Gunsi ... o ile na początku byli zgodni muzycznie, o tyle później część muzyków chciała dalej grać swoje, a inni niekoniecznie. Popatrzcie na wydane po Gunsach płyty okołogunsowe - CHD, Slasha, Duffa, czy Izzy'ego. Niektórzy mieli chęć rozwoju, innym było dobrze w tym, co grali do tej pory. I tak jest do dziś. Zostaje kwestia tego, na ile kto jest w stanie iść na kompromis.

Moim i nie tylko moim zdaniem Kurt nie strzelil sobie w glowe, ktos mu w tym pomogl.
No ale to tak na marginesie.

Tego nie kwestionuje, mam takie samo zdanie