NighTrain Station Guns N' Roses

 

Matti Antero Kristian Fagerholm, szerzej znany jako Michael Monroe, kończy dzisiaj 59 lat.

Magazyn „Classic Rock” uczcił urodziny byłego wokalisty Hanoi Rocks okolicznościowym artykułem. Muzyk wymienił w nim dziesięć kawałków, które zmieniły jego życie.

Wśród wyróżnionych utworów znalazła się między innymi piosenka  „Ain’t It Fun”.   

Monroe przypomniał – skądinąd dobrze znane – okoliczności, w jakich utwór Dead Boys trafił na płytę „The Spaghetti Incident?” Guns N’ Roses…

„Stiv Bators i jego Dead Boys wywarli wielki wpływ na mnie i Hanoi Rocks. Szczególnie przypadł mi do gustu kawałek Ain’t It Fun, w którego tekście pojawia się między innymi ten optymistycznie nastrajający werset: Ain’t it fun when you know that you’re gonna die young, it’s such fun… 

Otóż we wczesnych latach dziewięćdziesiątych wybrałem się do Los Angeles, żeby zagrać na saksofonie i harmonijce w piosence Bad Obsession z albumu Use Your Illusion Guns N’ Roses. Jakiś czas wcześniej Stiv Bators zginął w Paryżu, potrącony przez samochód.

Zgrałem na kasetę pierwszą i drugą płytę Dead Boys i podarowałem ją Axlowi, który wyznał mi, że nie jest osłuchany z twórczością kapeli Stiva. Słuchaliśmy tej kasety w jego wozie, włócząc się po Hollywood, a kiedy rozbrzmiała Ain’t It Fun, Axl zawołał: Genialny numer! Zaśpiewajmy go w duecie na naszym albumie z coverami!

Zadzwonił do Slasha, skrzyknął zespół, a następnego dnia już trwały nagrania. To była magia! Śpiewaliśmy to twarzą w twarz, a wokół płonęły świece. Stiv miał zwyczaj je zapalać, kiedy razem nagrywaliśmy. Jego duch unosił się wokół nas, szczególnie w chwilach, gdy głos Axla brzmiał zupełnie jak głos Stiva – jak w słowach: Ain’t it fun when you feel like you just gotta get a gun. 

Strasznie się cieszyłem, że w ten sposób mogę oddać hołd pamięci Stiva i że miliony ludzi zobaczy jego imię na płycie Guns N’ Roses… bo Axl obiecał, że w albumie pojawi się notka In memory of Stiv Bators. Nie mógłbym sobie wymarzyć lepszego hołdu dla bardzo bliskiej mi osoby”.


… i przytoczył pewną anegdotkę dotyczącą jego menedżera:

„Mój ówczesny menedżer był zupełnie bezużyteczny. Kiedy dowiedział się o mojej współpracy [z Guns N’ Roses] i o tym, że Ain’t It Fun miała trafić na ich płytę, przed oczami zamajaczyła mu wizja fury dolarów i powiedział: Mogę wynegocjować dla ciebie bardzo lukratywny kontrakt. W odpowiedzi kazałem mu trzymać się od tego z daleka. Nie chciałem, żeby wszystko zniszczył. Nie chciałem zrobić niczego, co mogłoby skłonić Guns N’ Roses do zmiany zdania co do wydania tej piosenki. A pieniądze – czy pazerność z mojej strony – mogły przecież odwieść ich od tego pomysłu”.

„Widziałem”, dodał Monroe, „że wielu ludzi, w tym muzyków, traktowało Guns N’ Roses jako coś w rodzaju banku. Chcieli coś dla siebie uszczknąć z ich sukcesu i sławy. Zawsze uważałem to za niesmaczne. Dlatego poprosiłem tylko o dwie rzeczy: żeby umieścili na płycie notkę In memory of Stiv Bators i żeby… nie popełnili błędu w moim nazwisku! Spełnili te prośby. A ja jestem szczęśliwy i dumny z powodu tamtej współpracy”. 

 
Pozostałe ważne dla Michaela utwory to: 

- Little Richard: „Long Tall Sally”,
- Little Walter: „My Babe”,
- Little Steven & The Disciples Of Soul: „Voice Of America”,
- The Lords Of The New Church: „Open Your Eyes”,
- AC/DC: „It’s A Long Way To The Top (If You Wanna Rock’n’Roll)”,
- Mott The Hoople: „All The Way From Memphis”, 
- Alice Cooper: „Second Coming/Ballad Of Dwight Frye”,
- Cheap Trick: „He’s A Whore”,
- The Undisputed Truth: „Ball Of Confusion”.







Źródło

Może kiedyś zagrają