NighTrain Station Guns N' Roses

 
Były wokalista Hanoi Rocks, Michael Monroe, rozmawiał niedawno z Mike’em Brunnem z „Rock Experience”. Mówił między innymi o swojej niegdysiejszej współpracy z Guns N’ Roses.

W latach dziewięćdziesiątych Gunsi wypuścili płytę z coverami, zatytułowaną „The Spaghetti Incident?”. Znalazła się na niej nowa wersja przeboju Dead Boys, „Ain’t It Fun”.
Oryginał ujrzał światło dzienne w 1978 roku, kiedy to trafił na drugą płytę studyjną Dead Boys, „We Have Come for Your Children”.

Zanim na początku lat dziewięćdziesiątych Guns N’ Roses zaproponowali mu współpracę, Monroe rozstał się z Hanoi Rocks i poświęcił innym projektom muzycznym.
Współdziałał między innymi z byłym członkiem Dead Boys, tudzież swoim bliskim przyjacielem, Stivem Batorsem. Jednakże w 1990 roku Bators został w Paryżu potrącony przez samochód. Odniesione obrażenia okazały się śmiertelne. Monroe, jak sam deklaruje, był zdruzgotany jego śmiercią. Lecz parę lat później nadarzyła się sposobność, aby złożyć Stivowi hołd.   
 
Jeżeli Guns N’ Roses wzięli na warsztat „Ain’t It Fun”, to stało się to głównie za sprawą Michaela. W rozmowie z Brunnem Monroe przypomniał, że to on puścił Axlowi kasetę z piosenkami Dead Boys.

„Kiedy przyjechałem do Los Angeles, żeby pracować z Guns N’ Roses”, powiedział Michael, „Axl wyjawił mi przez telefon, że nie zna Dead Boys zbyt dobrze. Dlatego przygotowałem dla niego kasetę. Wysłuchaliśmy jej w jego samochodzie. Gdy rozległy się dźwięki «Ain’t It Fun», [Axl] rzucił: «Musimy nagrać ten kawałek!». Gunsi pracowali w owym czasie nad «The Spaghetti Incident?» i «Use Your Illusion». Na tej drugiej płycie miałem zagrać na harmonijce i saksofonie”.

„Nagrałem duet z Axlem”, ciągnął Monroe, „ale nie chciałem za to ani grosza. Powiedziałem chłopakom, że nie zależy mi na pieniądzach, chcę tylko, żeby wzmianka o mnie pojawiła się na płycie. Doszły mnie słuchy, że goście, których piosenki Gunsi wzięli na warsztat w związku z «The Spaghetti Incident?», bywali dosyć pazerni. Ja nie chciałem forsy. Zależało mi tylko na tym, żeby we wkładce do płyty znalazła się notka «Pamięci Stiva Batorsa». I żeby poprawnie wymawiali moje nazwisko! [śmiech]”. 






Źródło