W grudniu ubiegłego roku animowany Axl Rose niespodziewanie pojawił się w New Looney Tunes, żeby uratować ziemię przed starciem z asteroidem, śpiewając piosenkę “Rock the Rock”.
Autorzy tamtego odcinka, Rob Janas oraz Kevin Fleming, byli niedawno gośćmi „Appetite for Distortion” i tam wyjawili słuchaczom pewne nieznane dotąd szczegóły.
Okazało się, że myśl o zaproszeniu Rose’a zaświtała w głowie Fleminga po tym, jak ten wybrał się na jeden z koncertów w ramach trasy Not In This Lifetime i odkrył, że zespół wchodzi na scenę przy dźwiękach Looney Tunes. Obejrzawszy drugi koncert, Fleming postanowił skontaktować się z Axlem.
„Kolejnym krokiem było opracowanie jakiejś koncepcji”, powiedział Janas. „Mieliśmy w biurze białą tablicę, na której zapisywaliśmy różne pomysły. Był też pewien niezapisany pomysł… rzecz dotyczyła zniszczenia asteroidu”.
Z burzy mózgów wyłoniła się myśl o Axlu, który „brzmi tak potężnie, że ratuje świat”.
Bo, jak żartobliwie zauważył Fleming, „jedyną rzeczą, która ma większą moc niż laser, jest rock and roll!”
To, że Rose na co dzień unika blasku reflektorów, kazało Flemingowi podchodzić do realizacji planu dość sceptycznie.
„Dotarcie do Axla wymagało od producentów niemałej determinacji, zwłaszcza że na liście koncertów Guns N’ Roses ustawicznie pojawiały się nowe daty i ewentualne nagrania trzeba było raz po raz przekładać”.
W pewnej chwili pojawiła się nawet myśl, żeby zrezygnować z Rose’a i zwrócić się do Stevena Tylera z Aerosmith.
W międzyczasie ludzie z otoczenia Axla domagali się bliższych informacji na temat tego, jak Rose miałby wyglądać w wersji animowanej. Po pewnym czasie wrócili z serią bardzo konkretnych wytycznych. Dotyczyły one na przykład akcesoriów: bandanek i łańcuchów. Rozmowy trwały, ale twórcy odcinka długo nie mieli pewności co do tego, czy ostatecznie plan uda się zrealizować.
Nie bez wpływu była tu reputacja „złego chłopca rock and rolla”, jaką Rose zyskał w latach osiemdziesiątych („Lecz to właśnie dlatego [Axl] jest jedynym, który może powstrzymać asteroid!”, dorzucił Janas. „Ma tę moc!”).
Ani Janas, ani Fleming nie wiedzieli, czego mają się spodziewać, ostatecznie okazało się jednak, że Axl „nie mógłby być bardziej serdeczny”. Przyszedł do studia w koszulce W. E. Kojota i przedstawił się wszystkim.
Początkowo Janas i Fleming obawiali się wydawać Rose’owi polecenia, nie wiedząc, jak Axl może zareagować.
„On jednak śmiał się sam z siebie – i to było najpiękniejsze”, wyjaśnił Fleming. „To sprawia, że nasuwa się myśl: ‘Nic dziwnego, że ten gość osiągnął taki sukces i jest taki zaje***sty!’”.
Kiedy dialogi zostały już nagrane, nadeszła pora na „Rock the Rock”, którego autorem jest Janas. Postawa Axla zmieniła się wtedy diametralnie. O ile w sprawach dialogów zdawał się na producentów, o tyle piosenka była jego domeną. Z aranżacji wywnioskował, że kawałek miał być utrzymany w klimacie AC/DC, i dostroił się do tego wokalnie, sięgając po wyższe rejestry. Potem zasugerował dogranie dodatkowych partii w niższej tonacji.
„Wszyscy po prostu oddaliśmy mu stery”, wytłumaczył Janas. „Nie mogłem uwierzyć, że to dzieje się naprawdę!”.
Sesja trwała w sumie dwie albo trzy godziny, a mogłaby trwać nawet krócej, gdyby Rose… nie zgłodniał. Pod koniec sesji nagle nabrał ochoty na tacos.
„Jeden z jego ludzi poszedł po nie”, zdradził Janas. „Kiedy wrócił, Axl wziął tacos i powiedział: ‘Dobra, zjem, a potem wracamy do pracy’”.
„Wszyscy spodziewali się, że przerwa potrwa dziesięć minut, ale Rose po prostu wyszedł na korytarz, przełknął parę kęsów i szybko wrócił. Po dosłownie trzydziestu sekundach już był gotów i znowu zaczął śpiewać”.
Źródło
Wątek: Axl w Looney Tunes – zza kulis (Przeczytany 1731 razy)
Podobne tematy (1)
Maja 23, 2019, 08:33:38 pm