NighTrain Station Guns N' Roses

 


4 kwietnia br. Duff promował swój najnowszy album solowy, „Tenderness”, w Grammy Museum w Los Angeles (zobacz: tutaj).

Oto fragmenty jego wypowiedzi. 

O swoich literackich wzorach: 

„Myślę, że największy wpływ na mnie jako autora tekstów mają Cormac McCarthy i Ernest Hemingway. [Podziwiam ich za] cyzelowanie słów i poszukiwanie właściwych określeń. Kiedy czytałem Cormaca, zdarzało mi się płakać. Tematyka, ekonomia słów, ich dobór… Pisząc moją pierwszą książkę, próbowałem dorównać tym standardom. Mówiłem sobie: ‘Czy zdołam napisać jedno zdanie na miarę Cormaca? Choćby, k***a, jedno?’. Naprawdę starałem się zbliżyć poziomem do autorów, których książki czytałem.
Pisząc teksty na moją [ostatnią] płytę, często używałem słowa ‘my’. Bo te piosenki są o nas, nie o mnie. Naprawdę starałem się, żeby każde słowo było tym właściwym. [Mówiłem sobie] ‘nie twórz rymów w stylu «płomienie» – «pragnienie». Nie rób tego, k***a’”.   

O polityce:

„W ‘Paradise City’ Guns N’ Roses jest mowa o tym, że Kapitan Ameryka ma złamane serce. (…) Nie chcę być kolejnym politycznym głosem, który powtarza: ‘Musisz myśleć w ten sposób’. Może jestem, k***a, idiotą, ale mam zasady. Wiem, jak to jest, kiedy człowiek zrywa z nałogiem, ma popiep***ne życie, widzi, jak jego przyjaciele umierają. Wielu przyjaciół. (…) Nigdy nie chciałem być kolejnym politycznym głosem. Mamy dosyć tego gówna”. 

O kawałku „Falling Down” z albumu „Tenderness”: 
„Przeczytałem książkę pt. ‘Hillbilly Elegy’ J.D. Vance’a i jako ktoś, kto ma podobne doświadczenia – mam na myśli narkotyki i alkohol – naprawdę się w niej odnajduję. Nie widzę w takich ludziach ‘ich’, tylko ‘nas’.
W roku 2008 napisałem pewną bardzo osobistą piosenkę [„Wasted Heart” Loaded]. Jestem szczęściarzem, ponieważ mam żonę, która była przy mnie i wyciągnęła mnie z tego. Powiedziałem: ‘Powinnaś była dawno odejść, bo znów to spiep**ę’. Wiedziałem, że pewnego dnia wszystko spiep***ę. Widmo narkotyków znowu się pojawiło… W ‘Wasted Heart’ przemawiam jako człowiek, który zna problem od środka. W ‘Falling Down’ przemawiam jako pisarz. Wspominam o konkretnym miejscu w kraju [Zachodnia Wirginia], ale równie dobrze mogłaby to być Tacoma, Waszyngton, Seattle, Riverside czy Hollywood”.       

O piosence „Parkland”:

„[Pewnego dnia, kiedy] byłem w piwnicy, [mój] inżynier zbiegł ze schodów i rzucił: ‘K***a, słyszałeś o Parkland*? Znowu to zrobili’. Mam w piwnicy telewizor, którego nigdy nie włączam, ale [tamtego dnia] włączyliśmy wiadomości. Oglądaliśmy je, oszołomieni. Tyle razy byliśmy świadkami czegoś podobnego… Zacząłem grać akordy i to brzmiało jak pieśń żałobna… Przywołałem Columbine, Sandy Hook, Virginia Tech i kościół w Charleston [miejsca, w których doszło do głośnych strzelanin – przyp.  tłum.], a potem dodałem tylko: ‘Do we have to see another mother cry? Do we have to see another schoolkid die?’. Jeżeli uważasz, że to polityka, spierd***j. Ja po prostu składam hołd tym dzieciakom.
Moja córka ma osiemnaście lat, jej przyjaciele są w wieku młodych ludzi z Parkland. (…) Patrzę na nich i myślę sobie: ‘Dobra, muszę coś zrobić. Co robiłeś, kiedy to się działo?’”.     


* Chodzi o strzelaninę w szkole średniej w Parkland z 14 lutego 2018, w której zginęło 17 osób.







Źródło