NighTrain Station Guns N' Roses

Ja jestem zachwycony. Widziałem dwa razy na żywo największy, najlepszy i mój ulubiony od dzieciak zespół. Reunion to coś, co miało nigdy nie nastąpić, a spełniło moje najskrytsze marzenia.
Chciałbym nową płytę w tym zestawieniu osobowym, ale nie jest to dla mnie priorytet.

Jestem zadowolona.
Emocje z pierwszych chwil po ogłoszeniu reunionu i koncercie w Troubadour opadły, ale widziałam ich dwa razy na żywo rok po roku, a nie sądziłam, że to w ogóle może nastąpić. Po którymkolwiek z koncertów zaznaczyłabym "Zachwycona". Teraz dałam zadowolona, bo dostałam więcej niż oczekiwałam jeszcze w 2015 roku

Parę lat temu - ploty o odejściu Rona, odejście DJ-a. Postawiłem kreskę na GN'R.
Było miło, ale się skończyło. Aż tu nagle - przegrupowanie.
Szok. Pozytywny szok.
Z czasem entuzjazm się zmniejszył, ale oglądanie Axla ze Slashem wciąż cieszy bardziej niż cieszyło oglądanie Axla z jakimkolwiek innym gitarzystą, oczywiście oprócz Izzy'ego.
Od pewnego czasu set się nie zmienia, więc z naszej perspektywy to nudne. Jednak perspektywa ludzi na koncercie jest inna. Nasza też by była, gdybyśmy tam byli.

A płyta?

"Someone told me long ago
There's a calm before the storm"

Moja ocena przegrupowania - zadowolony.
Dostałem więcej niż oczekiwałem, bo, pamiętajmy, że na początku mówiło się jedynie o Coachelli.

I tej wersji się trzymam 

Będąc dzieciakiem marzyłem o ujrzeniu Axla i Slasha razem, wciąż nim będąc moje marzenie się spełniło podczas 3,5-godzinnego koncertu. To wystarczy, aby mnie zachwycić, kolejny koncert czy płyta byłyby bardziej, niż zachwycające.