NighTrain Station Guns N' Roses

Slash udzielił kilkanaście godzin temu wywiadu na temat swojego trzeciego już solowego krążka. Jak wyglądał proces zbierania pomysłów i nagrywania płyty? Jaka była atmosfera w studiu? Jakich gitar używał Slash? Wszystkiego dowiecie się po przeczytaniu poniższego tekstu. Gratka dla gitarzystów!


Jak wyglądało pisanie materiału na ten album?
Większość muzyki napisałem podczas Apocalyptic Love World Tour. Wiesz, po prostu siedząc w przebieralniach i pokojach hotelowych przez tyle czasu, zebrałem te wszystkie pomysły. Później we wrześniu 2013 usiadłem i ogarnąłem wszystko, co nagrałem na dyktafon w telefonie i wybrałem jakieś 20 pomysłów, które wykorzystaliśmy w pre-produkcji. Byliśmy tam przez kilka miesięcy, w Mates Studio w Los Angeles. Tam odbył się cały proces twórczy, a gdy mieliśmy już wszystkie utwory, to konkretnie je ogrywaliśmy. Później ściągnęliśmy producenta, Mike'a Baskette. Następnie przeszliśmy przez całą fazę tworzenia aranżacji itd. Gdy przyjechał Myles, wziął się za partie wokalne... chwila moment i mieliśmy wszystko gotowe. Cały proces minął bardzo szybko. Chodzi o to, że ta płyta praktycznie sama się nagrała, było bardzo łatwo. Zdarza się to niezwykle rzadko, to jest tak, że jak jest konkretna energia, która przewodzi procesowi kreatywnemu, to nie masz kontroli nad tym i po prostu jedziesz z falą. Taka była ta płyta. Nie przypominam sobię innych inspiracji, był tylko ten flow.

Musiało być spoko, skoro wszystko tak łatwo przychodziło...
W ten sposób nauczyłem się pracować już wiele, wiele lat temu, to sprawdzona i prawdziwa metoda: po prostu rób swoje zanim jeszcze wejdziesz do studia. A gdy już wejdziesz, to wszystko dzieje się samo. Nigdy nie wyobrażałem sobie siedzenia w studiu - wiem, że dużo zespołów nagrało w ten sposób świetne krążki, ale sam nie mam na to cierpliwości. Dobrze jest przychodzić do studia z pomysłami.

Mówisz, że macie swoje "muzyczne koleżeństwo" jako zespół - można w studiu usłyszeć dużo żartów.Pewnie, ciężko pracujemy, ale czas mija bardzo fajnie. Pasuje nam nasze towarzystwo i kochamy grać. Nawet zważywszy na liczbę godzin poświęconą na granie, cały czas jest to relatywnie bezbolesne. Myślę, że każdy cieszy się z tego wyzwania, jakim jest sprawianie, że wszystko gra i patrzenie, jak pojawiają się nowe pomysły, a wszyscy czerpią od wszystkich inspirację. To zabawne, ponieważ nigdy tak naprawdę tego nie analizowałem, nie poświęcałem temu tyle uwagi. Ale patrząc wstecz, co robimy? Wchodzimy do studia, jammujemy, bujamy się. Chłopaki przychodzą z własnym stylem grania i to po prostu łączy się w coś dobrego.

Powiedziałeś, że Brent i Todd podnieśli tak wysoko poprzeczkę, że też musiałeś się dostosować. Skąd to się wzięło? Może dlatego, że tak dużo koncertowaliście?
Podstawową rzeczą jest to, że każy jest po prostu świetnym rock&rollowym graczem. To prawdziwi rockowi muzycy, z głębi serca. Więc gdy spotkaliśmy się razem, zbudowaliśmy między sobą konkretną chemię. W tym momencie każdy czuje się komfortowo będąc sobą i robiąc to, co robią najlepiej. To niepisana, naturalna synergia. Na przykład będzie to jedna z najlepszych płyt Brenta, zagrał na niej wszystko, co chciał. Tak samo było z Toddem i tak samo było ze mną. Mając tak świetną sekcję rytmiczną, naprawdę muszę wymyślić cholernie dobre rzeczy, żeby jej sprostać. Świetny jest też Mike Baskette. Chciałem pracować z nim, ponieważ on po prostu kocha gitarę. To rzadkość spotkać producenta, który daje swoje pomysły jeśli chodzi o dźwięk czy aranżację. To jest właśnie to - jesteś w stanie zrobić tylko tyle, ile umiesz i czasami naprawdę musisz spotkać inżyniera muzycznego, który zna się na rzeczach, o których nie masz pojęcia.

Czy wkład Mike'a uwzględniał sugerowanie innych gitar, wzmacniaczy, efektów?
Wszystko! W studiu gram własne partie, a później partie drugiego gitarzysty. Koncertujemy na dwie gitary, więc lubię tak robić. Mam swój dźwięk, ale jaki powinien brzmieć rytmik? Właśnie wtedy zaczynamy używać innych gitar, wzmacniaczy i efektów, aby osiągnąć tę chemię między gitarą prowadzącą i rytmiczną. Miałem Gibsona ES-175 i ES-135.

Używałeś swojego Les Paula "Appetite" (replika Gibsona Les Paul, stworzona przez Krisa Derriga. Główne narzędzie studyjne Slasha od czasów nagrywania Appetite For Destruction) przez większość partii prowadzących, ale czy grałeś je również na innych gitarach?
Głównie był to właśnie Les Paul "Appetite" i Les Paul Goldtop '57. Obie to świetnie brzmiące gitary, ale Goldtopa używam do konkretnych rzeczy. Żadna inna gitara nie brzmi tak jak ona.

Mike Baskette i Ace Bergman (techniczny Slasha) narzekali na problemy z utrzymaniem stroju Twoich gitar. Obwiniali kostkę, którą używasz - czy to Dunlop Tortex o grubości 1.14mm?
Używam najgrubszej, jaką Dunlop produkuje, ale również bardzo mocno uderzam struny. Zasadniczą kwestią jest rozciągnąć struny, zanim zaczniesz na nich grać. Jeżeli struny są nowe, to naprawdę trzeba dać im w kość na początku. Gdyby tego było mało, to gitara Derriga jest już zabytkowa, a mimo to wciąż konkretnie używana w studiu. Ma teraz lekki temperament. Często porównuję ją do kobiety: musisz traktować ją dobrze, albo da Ci popalić. Jesteśmy jak stare małżeństwo. Patrząc na wszystko, to Ace jest świetnym technicznym, a Mike naprawdę bardzo dobrze ogarnia tuning. Spędziliśmy na strojeniu mnóstwo czasu.

To zabawne, że nazywasz gitarę Derriga jako zabytkową - czy kiedykolwiek wyobraziłbyś sobie siebie mówiącego te słowa?
Nie ma opcji! [śmiech]

Seymour Duncan wysłał ci jakieś przetworniki do wykorzystania na płycie. Jakich modeli użyłeś?
Wysłali mi kilka różnych pickupów. Niektóre gitary wiem jak brzmią bez słuchania ich, ale jeśli masz złe przetworniki, to nie będzie to dobre. Niektóre z moich gitar są nowe, w których mogłem wymienić pickupy. Jak np. mój Gibson Explorer, zmieniliśmy przetworniki kilka razy, aż uzyskałem to, czego oczekiwałem. Jest też kilka innych gitar, z którymi eksperymentowaliśmy, zmieniając przetworniki. Wiem, że użyliśmy Duncanów JB. Są to Alnico II, ale nazwane są The Silver, ponieważ mają srebrną cewkę zamiast miedzianej, są zarąbiste! Dałem je do kilku gitar: do Goldtopa, Explorera i Les Paula Tobacco Sunburst (sygnowany model Joe Perry'ego - dop.).

Miałeś w studiu również Gibsony Melody Maker i Les Paul Junior. Do czego ich używałeś?
Głównie do rytmiki. Mam dwa Juniory: starego oraz nowego, którego dał mi mój poprzedni techniczny, Adam Day. Używałem tego nowego, który brzmi lepiej niż stary. Grałem na nim slide'y.

A co z gitarami Hollow Body (gitara elektroakustyczna z otworami rezonansowymi - dop.), których tak bardzo lubiłeś używać w studiu?
Brzmią k**** fenomenalnie! Mam kilka 335tek, których używałem na trasie Velvet Revolver. Brzmiały ok. Mam też Gretscha. Mają one naturalny, czysty rock&rollowy ton, a z Marshallem dają świetny przester. Byłem tym nieźle zaskoczony. Jeden Gibson ES-335 w studiu był tak naprawdę Mike'a. Użyliśmy go, bo nie wziąłem aż tylu różnych gitar, więc graliśmy na każdej, aż trafiliśmy na tę, która brzmi jak trzeba.

Uwielbiam tego kolesia pod tym względem.

Jako kontra do nazwy, 0 konspiracji, tajemnic, ściemniania. Dzielą się z fanami każdym aspektem nagrywania, smaczkami z studia. Dla mnie jako gitarzysty jakie wywiady są perełkami, pozwalają coś tam podpatrzeć u swojego idola. Widać u nich tą chemie i jak to Meximax napisał: czysty rock'n'roll.
 Kurde czuje to no czuje, że płytka będzie dużo lepsza od Apocalyptic Love

Siemka jestem nowy na forum postanowiłem się dopiero teraz zalogować chociaż od dawna czytam wasze posty

A propo nowej płyty. Zamawia ktoś z was preorder?

Jeśli Slash twierdzi, że musiał podnieść poprzeczkę, to mam nadzieję, że ten album naprawdę będzie lepszy od Apocalyptic Love. I podoba mi się to, że Kudłaty nagrywał wszystkie partie gitarowe, fajnie będzie tego posłuchać na płycie.