NighTrain Station Guns N' Roses

nie sadze Zqyx zeby sam Nts zaspokoil glod materialny wydawnictw.  My jakby i tak wiele kupimy o gnr, bo wieksza czesc z nas ma bzika na punkcie gnr. Pytanie co zrobiy szara masa, ktora gdzies tam jakos kojarzyla, sluchala, lubila. Teraz nastala moda na zespoly rockowe lat 90tych. Wszyscy swietuja 20lecie plyt, koniunktura nakrecana jest dodatkowo koncertami, filmami, reedycjami plyt itd. itp. wszystko po to zeby jak najwiecej osob zarobilo.

Jako fan nie mam dylematu. Jesli mam ochote cos posiadac, przeczytac, obejrzec lub posluchac dotyczacego mojego ukochanego zaspolu to to robie. Nie koniecznie wydajac na to kase. Ludzie, jeszcze teraz zyjemy w tak komfortowych czasach, w ktorych internet jest wszechobecny i jak na tą chwile jeszcze otwarty i wolny, chociaz pomalu sie to zmienia.
korzystajmy z tego, zawsze mozna sie czyms wymienic z kims lub pozyczyc w mediatece i jesli odpowiada to kupic. Sa blogi o muzyce, mnostwo recezji danego produktu, wiec nie jestesmy zdani na wydawanie ciezko zarobinej kasy na buble.

To tak jak z ostatnim filmem o Metallice. Wszyscy jada ze taka totalna chała,  Ale fani i tak obejrzą, bo jako fani wciągają wszystko o Mecie. Z drugiej strony kawałki koncertów są boskie i warte obejrzenia.

Ktoś tu ma nieprawdziwe informacje chyba . Film zbiera świetne recenzje właśnie nie tylko od fanów zespołu (to ta grupa ludzi jest bardziej wybredna jeśli już), ale też "przypadkowych" ludzi ciekawych nowego projektu Metalliki w kinach . Wystarczy przejrzeć różne fora/strony filmowe.

Także skusiłem się na zakup, ogólnie ciekawa pozycja. Przynajmniej dla mnie, bo nie czytałem innych biografii (tylko Slasha) i nie wertowałem nigdy zagranicznych stron, więc mogłem się dowiedzieć kilku ciekawych rzeczy.

Mógłby sobie darować tylko swoje kontrowersyjne opinie np. nazwanie teledysku November Rain żenującym. Wspomina także jak teledysk był skrytykowany w prasie ale nie przytacza żadnego przykładu. Nie dowiedziałem się także nic o relacjach Axla z Dizzym, ani nowymi muzykami, a szkoda. Jednak mimo wszystko ciekawie napisana książka, i poza okresem po 2002 roku nie było jakiegoś wielkiego objeżdżania Axla.

Posłowie tłumacza zbędne.

Ogólnie zirytował mnie przede wszystkim tekst o teledysku November Rain, i posłowie tłumacza, który podobnie jak Wall lamentuje za starym składem, ale cieszę się, że książka nie okazała się klapą jak Patrząc jak krwawisz.

Ciekawe czy będą jeszcze jakieś ciekawe pozycje na polskim rynku. Czy coś jeszcze zostało do powiedzenia w takich nieoficjalnych biografiach?

Mnie zaskoczyła psychoterapia wątpliwa  dotycząca Axl'a .Już na samym początku byłem cholernie zaskoczony jak Axl wiedział już w brzuszku u swojej mamusi ,że jego ojciec jest skurczybykiem to mnie bardzo rozśmieszyło.

Jeden wielki pojazd po Axlu.
W tej najnowszej Wall zyskał do niego trochę szacunku z porównaniu z tym paszkwilem.