NighTrain Station Guns N' Roses

Muzyk legendarnego zespołu KISS, Paul Stanley twierdzi, że w pierwszych latach istnienia Guns N’ Roses, musiał dać Slashowi ważną lekcję dyplomacji w rock n’ rollowym świecie.  W swojej autobiografii „Face the Music: A Life Exposed” wspomina jak został poproszony o spotkanie z muzykami GNR, którzy pracowali nad swoim pierwszym albumem – „Appetite For Destruction”.  Początkowo nie był zachwycony zespołem – Izzy’ego opisał jako „nieprzytomnego z cieknącą śliną”, a Slasha jako będącego i zachowującego się jak w „pół-śpiączce”.  Stanley opowiada, że pokazał Slashowi sposób na strojenie gitary za pomocą metody „5 strun i otwartego G” często stosowanej przez Keitha Richardsa. Zaproponował mu także umówienie go na spotkanie z ludźmi, którzy mogliby mu dać darmowe gitary.
Po jakimś czasie muzyk poszedł na 2 klubowe koncerty GNR w Los Angeles, które opisuje jako „zdumiewające”.  Był to jednocześnie początek nieporozumień między Slashem, a frontmanem KISS. ”Nie byli zadowoleni ze swojego dźwiękowca”, opisuje Stanley ”I nagle Slash poprosił mnie o pomoc. Lata później lubił wspominać te wydarzenia o wiele inaczej. Lubił udawać, że to ja po prostu MUSIAŁEM się wtrącić.”.
Sprawa mocno się pogorszyła, gdy  Slash zaczął mieszać z błotem swojego starszego kolegę po fachu. Niedługo po tym zacząłem słyszeć różne historie na swój temat, które Slash opowiadał za moimi plecami. Nazywał mnie gejem, wyśmiewał strój, wszystko po to, by zbudować sobie opinie w rockowym świecie moim kosztem. Minęły lata zanim jego kapelusz, okulary i zwisający z ust papieros stały się rozpoznawalne i mógł osiągnąć poziom nas, najlepszych”.
Kilka miesięcy później, Slash zadzwonił do Stanley’a w sprawie spotkania z ludźmi mogącymi podarować mu gitary. Muzyk KISS nie pozostał dłużny: Prosisz mnie, żebym pomógł ci załatwić gitary po tym, jak rozpowiadałeś ten cały syf za moimi plecami? Wiesz, musisz nauczyć się jednej, bardzo ważnej rzeczy – nie prać swoich brudów publicznie. Miło było cię poznać. Wal się.”

źródło

Biorąc pod uwagę wiarygodność Paula, to raczej nie jestem w stanie w to uwierzyć Tak czy siak Slashowi i tak mało się oberwało, w ostatnim wywiadzie Paul nazwał Frehleya i Crissa antysemitami

"Minęły lata zanim jego kapelusz, okulary i zwisający z ust papieros stały się rozpoznawalne i mógł osiągnąć poziom nas, najlepszych”.

Sorry koleś, ale według mnie to Kiss może Gunsom buty wiązać, pseudorockowcy w makijażach...

@bbfan, można ich lubić lub nie, ale fakt faktem, że KISS wpisało się w historię muzyki. I nie skłamał mówiąc, że minęły lata - na swój wizerunek, "legendę" pracujesz wiele lat. To, że Gunsi szybko osiągnęli sukces, nie oznacza, że Slash do teraz by był rozpoznawalny, gdyby nie wydali niczego poza "Appetite...". Slash pracował na swój wizerunek i szacunek długo - jak każdy. Stanleyowi pewnie chodziło o to, że Slash cwaniakował i czuł się gwiazdą od początku, a w to jestem w stanie uwierzyć

Ludzie się lubią na Slashu promować w taki czy inny sposób, tak zauważyłam. A to oznacza, że kapelusz, włosy i gitara stały się rozpoznawalne i wciąż takie są. Na tyle, że warto o tym wspomnieć, żeby przypomnieć o swoim istnieniu lub podgrzać atmosferę

Ja nikogo nie przeceniam. Po prostu jego kręcone włosy i kapelusz są bardzo rozpoznawalne i nie mów, że nie, bo ja sama kojarzyłam go już jako 4-letnie dziecko z dalekiej Polski, ledwo co uwolnionej z kajdan komunizmu, do której dopiero docierały "zdobycze" Zachodu
I nie chodzi tu o moje sympatie czy antypatie czy jakiekolwiek afery mniej czy bardziej prawdziwe. Jeśli ja w wieku 4 lat potrafiłam jego wizerunek skojarzyć z konkretną osobą i konkretnym zespołem to co dopiero teraz tłumy świadomych ludzi, kiedy zobaczą w jakiejś wzmiance słowo "Slash". Więc bez względu na to czy sprawa jest prawdziwa czy wyssana z palca, wymienienie imienia Slasha wielu osobom robi (za przeproszeniem ) dobrze i wzbudza zainteresowanie.
(Oczywiście nie tylko Slasha, jest kilka takich charakterystycznych osób).

Tak, ja wiem. To była raczej ogólna myśl.

W Polsce faktycznie Kiss nie jest i nie był zbyt popularny. Co innego Slash. Nawet mam wrażenie, że obecnie jest w modzie być fanem Kudłatego.
Ale na zachodzie, a w Stanach w szczególności, Kiss to ikona muzyki, symbol, który na stałe wpisał się w popkulturę.
Myślę, że tam media poświęcają podobną ilość miejsca zarówno Slashowi i Kiss.