NighTrain Station Guns N' Roses

Duff McKagan był gościem "Let there be talk". Poruszonym tematem było słuchanie przez ludzi płyt długogrających i jak zmieniło się to od lat osiemdziesiątych.

"Ludzie zadawali sobie pytania "Ciekawe jak ta płyta brzmi w całości od początku do końca?", "Jaki jest jej środek?", "Kiedy zmienię stronę A na B to od czego się zacznie?" Dorastaliśmy wśród płyt winylowych", mówi Duff. "I pewnie każdy kto ma mniej niż 45 lat zapytałby mnie: "O czym my tu w ogóle gadamy?".

"Kiedy nagrywało się płytę w tamtych czasach można było się zastanowić jak chce się ją otworzyć i jak zakończyć. Jak skończy się pierwsza strona. I czym otworzyć stronę drugą. Wiesz, chodziło o to, żeby cały krążek opowiadał historię."

"Ludzie już tak nie słuchają... Nie chcę generalizować, ale mam dwie nastoletnie córki. Słuchają jednej piosenki, później przeskakują do drugiej innego artysty, a później do jeszcze czego innego. Kiedy je pytam: "Nie chcecie się dowiedzieć, jak brzmi cała płyta?", mierzą mnie wzrokiem w stylu "Co, staruszku? Co ty w ogóle do mnie mówisz?"

"Nie mówię, że to lepiej lub gorzej, ale dorastałem w zupełnie innych czasach. Kiedy radością było wysłuchiwanie albumu od początku do końca. Mam w domu gramofon. Wychodzę z domu, kupuję płytę, wracam i umieszczam ją na gramofonie. Kiedy ją włączam to dosłownie miażdży."

Zapis wypowiedzi Duffa można przesłuchać TUTAJ

Newsa znalazł Zqyx

Wychodzi na to, że jestem staromodny, bo interesuje mnie, co autor miał na myśli i uważam, że każdy album jest jednak sprawą przemyślaną, niezależnie od tego, czy jest to koncept-płyta czy zwyczajny zbiór hitów. Nawet składanki Greatest Hits są pod tym kątem przemyślane ale po kilku największych ostrzejszych hitach zafundować nam jakiś wolniejszy kawałek na uspokojenie.

Zawsze kiedy zabieram się za słuchanie nowej dla mnie muzyki, słucham całych albumów. A jeśli poznaję nowy zespół najczęściej słucham tych płyt chronologicznie. Wiadomo... potem nastaje ten moment, w którym z chmary różnych utworów wybiera się te najlepsze i to one towarzyszą mi i Wam pewnie też w słuchawkach w ciągu trwania całego dnia.

Czasy się zmieniły, ludzie chcą wszystkiego szybciej, mocniej, więcej i bardziej dosadnie. Muzyka poszła tym tropem. Wydawanie płyt na CD to archaizm, którego jednak nikt nie potrafi strzelić po mordzie i wymyślić nowej metody rozprowadzania muzyki. Niby są Spotifaje, Itunesy i inne dizery. I pomimo tego, że lwia część wydawnictw zarabia na siebie głównie poprzez internet, to dalej na liście billboardu pokazują sprzedaż jedynie fizycznych nośników. Za chwilę dojdziemy do sytuacji, w której tylko kolekcjonerzy będą kupowali CD, choć w sumie już tak jest. Ja np. po zakupie ostatniego krążka, od razu wrzuciłem go do samochodu, bo to jedyne miejsce, w którym jeszcze słucham albumów CD. Muzyka leci u mnie z przenośnego dysku, podpiętego do zestawu hifi. Płyt w zasadzie nie kupuję, bo nie mam ich gdzie trzymać...

W dobie mp3 zmieniła się kultura słuchania. Dzisiaj wszystko jest na szybko i zmusić jakiegoś nastolatka do przesłuchania całego albumu to już sztuka. Ale co się dziwić jak w radio puszczają to co puszczają. Stacje telewizyjne co powinny puszczać teledyski puszczają jakieś chu##e "ekipy z ..." gdzie poziom jest mniejszy niż zero.
Nie mam co prawda gramofonu jak Duff ale jak już kupuję jakąś płytę to słucham jej w całości, nawet jak z czasem jakieś piosenki mi nie podchodzą.

Ja przeważnie słucham całymi płytami, chociaż mało kiedy jest czas słuchać muzyki. Przeważnie w niedzielę mogę poczytać z pół dnia książki to puszczam wtedy płytki. Czasami coś nowego co nie było czasu odsłuchać ale częściej wracam do starszych albumów, których nie słuchałem od lat Albo jakiś zespół przesłuchuję, po kolei płyta za płytą. Najczęściej muzyki mogę posłuchać  w samochodzie, w drodze do pracy, ale do auta robię składanki, bo się tak szybko nie znudzą i sam nie jeżdżę to nie chcę zadręczać współpasażerów "moją" muzyką

Takie albumy ciągle powstają, mają się dobrze i ludzie słuchają je od deski do deski, tylko nie są w mainstreamie.

Tak, gdyby Pink Floyd nie nazywali się Pink Floyd i nagrali Dark Side dziś to byś nigdy o nich nie usłyszał, tak jak nie usłyszałeś o innych podobnych zespołach i wypisujesz brednie.

Co prawda nie mam 45 lat, tylko jeszcze 27, ale nawet w erze" cyfrowej" muzyki zdarza mi się słuchać nowe albumy od początku do końca, choć na pewno nie tak często jak kiedyś. Gdy w piątek, 21 listopada 2008 roku ruszyłem na zakup Chinese Democracy do Media Marktu, wiedziałem już wtedy, że to prawdopodobnie jedna z ostatnich okazji, kiedy wszystko będzie odbywać się w starym stylu  - piwko, słuchawki i ponad 70 minut muzycznej podróży. Raczej słuchanie w całości płyt w moim przypadku sprowadza się tylko do tych, na które najbardziej czekam, ostatni raz tak było przy NIN i Hesitation Marks, jak coś nowego w końcu wyda np. Tool znów to się powtórzy. Więc można słuchać jak najbardziej płyt od początku do końca, ale to zależy od - jak to ładnie brzmi - muzycznej kultury, w której ktoś się wychował. Wychowałem się na całych płytach, załapałem się jeszcze na "stare czasy", gdzie samo kolekcjonowanie sprawia frajdę itp.

Zgodzę się jednak z Duffem, że młodzi na pewno myślą już innymi kategoriami. Po obserwacjach i rozmowach z nastoletnią młodzieżą, widzę, że oni traktują muzykę już inaczej - wyrywkowo, nie stanowi to tematu do przemyśleń, raczej sprowadza się to tylko do kilkuminutowej rozrywki na słuchawkach. Przez to powstaje pewien paradoks. Młodzi ludzie mają te swoje słuchawki na uszach, ale często gdyby ich zapytać, o naprawdę ulubionych artystów, mają problem z odpowiedzią. Ba, wydaje się to nieprawdopodobne, ale nawet często nie wiedzą kogo dokładnie słuchają.

Nie jest to może jakimś wielkim wyznacznikiem, ale jakiś obraz pewnie daje, mianowicie chodzi o "polubienia" na FB. Muzyka, a tam ktoś ma "lajknięte" np. obok siebie Guns N' Roses, Rihanna, ATB, Lady Gaga, Metallica, Dawid Kwiatkowski, Pectus, Happysad, Beyonce i co tam jeszcze - czy ktoś ma tak szerokie spektrum muzycznych zainteresowań od rocka po pop i inne gatunki? Bardzo wątpliwe, zna po jednej, góra kilka piosenek i już uważa danego wykonawcę, że jest 'cool'. Nie oceniam, czy to jest złe czy dobre, dla mnie po prostu inne od moich przyzwyczajeń, ale wiem, że do muzyki podchodzi się dziś głównie w taki sposób.
To są akurat moje subiektywne obserwacje oparte na rozmowach, może ktoś ma inne wnioski. Generalizując, nie ma w tym przypadku, że płyty odchodzą do lamusa. Ludzie słuchają więcej muzyki, ale wybiórczo, to już nie jest sztuka, to jedna z najprostszych form rozrywek. I tyle.

To niedobrze, bo po 2-4 razach wpadają w ucho tylko proste i chwytliwe kawałki, które jak sie okazuje po 10 przesłuchaniach, wcale nie był tymi najlepszymi. Wiem z własnego doświadczenia

Kiedyś nagrywało sie mniej, acz treściwiej.

Kiedyś nagrywało się tak samo jak dziś - różnie.