NighTrain Station Guns N' Roses

    Jak przeżywacie to święto? Faktycznie jest to dla Was dzień zadumy?
Ja osobiście np. nie chodzę na Mszę na cmentarzu, bo na takiej ani nic nie słyszę,
ani skupić się nie mogę, dlatego chodzę rano. Dzień przeżywam raczej w zadumie,
w ciszy, jakiś spacer itp.

   No i istotna sprawa - cała ta otoczka, kupowanie wieńców, zniczy, po prostu cmentarna
rewia mody. Co rok mam o to kłótnie w domu. Zastaw się, a postaw się. Czasem ludzie
ostatnie pieniądze wydają, żeby tylko kupić jakieś wieńce i grające znicze. Strasznie mnie to wkurza.

Cała moja rodzina obchodzi to święto, ale ja nie. Nie umarł mi jeszcze ktoś tak bliski, abym się wybrał do niego na cmentarz. Poza tym, dla mnie o zmarłych powinno się pamiętać przez cały rok, a nie tak jak jakiś % naszego społeczeństwa - od święta do święta. Jakoś preferuję "amerykański" sposób traktowania zmarłych - kremacja i zabrać do domu.
I jeszcze co do wszystkich świętych - wolę nieobchodzone (niestety) w Polsce Halloween

No właśnie, zapomniałam się odnieść do kwestii "odwiedzanie grobów najbliższych" w dniu Wszystkich Świętych. Być może są ludzie, którzy robią to na pokaz, ale dla mnie to symboliczne. Tradycja jak każde święto. Ktoś może powiedzieć, że dobrze życzymy sobie tylko raz do roku przy łamaniu się opłatkiem, ktoś wyznaje sobie miłość w Walentynki (jeśli je obchodzi) choć powinien to robić jak najczęściej, w Dniu Matki też staramy się jakoś okazać jej to, że ją kochamy. No bo taka jest tradycja. Są tacy, którzy nie robią tego na pokaz. Którzy chodzą na cmentarz w dniu Wszystkich Świętych bo chcą, czują taką potrzebę. Ja odwiedzam Dziadka najczęściej jak mogę, ale że nie jest pochowany w miejscu mojego zamieszkania, a w dodatku zdecydowanie większą część roku siedzę w Krakowie, 1 listopada to świetna okazja, żebym mogła tam pójść.
Jasne, Nata, że fajnie jest myśleć, że nasi bliscy są gdzieś w lepszym miejscu, ale grób to też jakaś symbolika, dla nas żyjących. Choć podobnie jak Mexi uważam, że kremacja i urna z prochami na kominku to dobre rozwiązanie.
Co do Halloween, w Polsce obchodzono Dziady, które zmieniły się teraz w Zaduszki. Sama nie wiem, czy to Święto, gdyby się przyjęło nie denerwowało mnie tak jak Walentynki - jako kolejny bubel z Zachodu. Zrobiliśmy imprezę z tego powodu w Krakowie, nawet się poprzebieraliśmy, ale to była tylko okazja do spotkania się, nie było w tym żadnego głębszego sensu. Zresztą sama nie wiem, czy współcześni Amerykanie dostrzegają w tym jakiś sens, czy w ogóle interesują się tym skąd się to wzięło. Może dla nich to tylko kolejny dzień do urządzenia zabawy, bez dociekania co tak naprawdę symbolizuje.

  To ja może napiszę jak to wygląda z punktu widzenia chrześcijańskiego. Oczywiście najważniejsza dla zmarłych jest pamięć w modlitwie. Jest wiele świadectw o duszach czyśćcowych, które proszą o modlitwę, natomiast nie spotkałem się z żadnym świadectwem o duszy, która prosi o zapalenie znicza czy położenie wieńca.

Jest taka książka, o której już tutaj chyba kilka razy wspominałam, Maria Simma - "Moje przeżycia z duszami czyśćcowymi". Czytałam ją po śmierci dziadka, miałam wtedy 10 lat, zrobiła na mnie piorunujące wrażenie. W klasie maturalnej pożyczyłam ją koleżance i niestety nie wróciła już do mnie, pamiętam jednak wiele rzeczy, o których była w niej mowa, może dlatego, że były dla mnie takie straszne. Książkę łatwo znaleźć w internecie, tutaj cytat co do świec:

Pytano mnie, czy ma sens i wartość palić świece i lampki oliwne. Naturalnie że ma, zwłaszcza jeżeli są poświęcone. A chociażby i nie były, należy pamiętać, że świece te czy oliwa są kupione z miłości dla zmarłych, a każdy akt miłości posiada wartość.

Maria Simma, "Moje przeżycia z duszami czyśćcowymi"
Jest to fragment podrozdziału "Co pomaga duszom czyśćcowym".

Co do obchodzenia Wszystkich Świętych, zawsze był to dla mnie moment zadumy. Tzn. się od kiedy zmarł dziadek, bo to wtedy po raz pierwszy zetknęłam się ze śmercią. Zawsze całą rodziną idziemy na cmentarz, potem do jednej babci w odwiedziny i do drugiej babci na kolację, wszystko przebiega w rodzinnej atmosferze, często wspominamy dziadka, śmieszne sytuacje z nim związane itp. W tym roku szczególnie przeżywam ten dzień, ponieważ mój tata zmaga się z chorobą i w ciągu ostatnich kilku miesięcy zdałam sobie boleśnie sprawę z tego, jak kruche jest życie i jak bardzo można o nie walczyć, jak ciężko żyć człowiekowi i poprawnie funkcjonować kiedy wie, że w każdej minucie jego świat może rozsypać się w kawałki ,kiedy żyje się w permanentnym napięciu i strachu. Myślę, że ten dzień będzie dla mnie dobrym podsumowaniem ostatnich miesięcy. Jeśli chodzi o wieńce, nie widzę w tym nic złego, że  ktoś chce, żeby grób bliskiej mu osoby był ładnie przystrojony. Kiedy mężczyzna idzie np. oświadczać się kobiecie, przynosi kwiaty i pierścionek. Też możnaby było zapytać, po co? Przecież ważne jest to, co czuje, prawda? Moim zdaniem nie do końca tak to funkcjonuje, dla mnie wieniec na grobie jest symbolem szacunku i miłości, tak, jak kwiaty dla żywej osoby.

Nie chodzę do Kościoła już od wielu lat.
Czy wierzę !? Tak, wierzę w opiekę. Swojego własnego Anioła Stróża, którego mam od niedawna.
Straciłam już wielu bliskich. Niektórym z Nich, nie było nawet dane ujrzenie blasku słońca i księżyca...
Nie, nie obchodzę Wszystkich Świętych tradycyjnie. Ale też nikomu w tym nie przeszkadzam. Szanuję (choć przypomina mi to, cyrk...).
Robię tak, jak prosił mnie Wujek: "Nie smuć się. Pamiętaj dobrze".  Więc pamiętam, dobrze.
Podczas imprezy Halloween odśpiewałam dla 300 osób Black No.1, to przy "Love You To Death", gardło ścisnęła mi rozpacz. Płacz bez łez.
Chcę wierzyć, że kiedyś się z Nimi spotkam. Że będzie dobrze.