NighTrain Station Guns N' Roses

Mnie to ojciec zaraził muzyką rockową. Cały czas gadał i słuchał Led Zeppelin, Deep Purple, Queen. Matka wolała klimaty Czerwonych Gitar i Maryli Rodowicz.

Ojciec słucha takiej muzy do tej pory, ostatnio go zmusiłem żeby posłuchał więcej Gunsowych numerów niż Don't Cry i November Rain, stwierdził że szkoda że nie słyszał tego wcześniej, chociaż wiem że za skrzeczeniem Axla nigdy nie przepadał.

To u mnie bardzo podobnie Nie mam pojęcia, jak moi rodzice wytrzymali ze sobą tyle lat, ba, jak w ogóle doszło do tego, że się pobrali, skoro moja mama nie toleruje zupełnie klasycznego rocka a tata nie potrafi bez niego żyć W moim domu rock był obecny od zawsze, jedna ze scenek z mojego dzieciństwa to tata oglądający video z Woodstocku, albo przegrywający coś z jakiś niemieckich kanałów, na których często emitowano jakieś koncerty, wywiady itp Początkowo nie robiło to na mnie wrażenia, dopiero w gimnazjum poczułam, że rock to jest to Do dzisiaj oglądamy sobie z tatą różne koncerty na dvd, czy jak on coś znajdzie, czy ja, jak wracam na weekendy ze studiów to jest wymiana wrażeń, "zdobyczy" i wielkie, weekendowe oglądanie Oczywiście jak mamy nie ma w domu, bo jak jest, to nie ma szans na cokolwiek,szczególnie, że my lubimy słuchać naprawdę głośno, a moja mama na dźwięki muzyki, szczególnie Deep Purple, Hendrixa i LZ i Sabbathów reaguje hasłem: "Ściszcie to! Czy ja we własnym domu muszę słuchać czegoś takiego i męczyć się? Bo dostanę palpitacji serca!" Motyw z palpitacjami to nie żart, nie mogę tego pojąć, ale faktycznie, moja mama, która ma problemy z sercem na tle nerwowym, od muzyki wyżej wymienionych ma potem problemy z pracą serca i opanowaniem tego

Co do reakcji moich rodziców na rockowy wizerunek - ani z jednej, ani z drugiej strony nigdy nie było z tym kłopotów Ja wprawdzie nie miałam jakiś większych "jazd" jeśli chodzi o wygląd, ale moja siostra bawiła się kiedyś w rockowo - punkowe klimaty, rodzicom to nie przeszkadzało

Moi rodzice kochają Genesis. Często jeżdżą  na koncerty rockowe. Ale mnie nigdy nie zabierają.  Ostatnio byli na Dżemie i Philu Collinsie, zdrajcy. 
Oprócz tego, moja mama słucha Deep Purple, co mi bardzo na rękę, bo przyjemnie się jedzie samochodem, gdy ona przejmuje kontrolę nad odtwarzaczem do płyt. 

Ech, moja mama nie toleruje tego jakiej muzyki  słucham (a także tego jak się ubieram). Twierdzi, że przez to nie będę miała  przyjaciół, że zamknę się w sobie i takie inne pierdoły.
A tacie to nie przeszkadza. On wie jakie zespoły lubię, sam kiedyś słuchał niektórych z nich. Zawsze jak sami jedziemy samochodem to puszcza płytkę Beatlesów (którą dostał na swoje osiemnaste urodziny od mojej mamy. ), czasem Slayera albo Vadera. Tata raczej słucha metalu, rocka mniej. Ale on przynajmniej nie czepia się tego, czego słucham. Gunsi są mu obojętni, raczej ich nie słuchał i nie słucha. Jedynie W.A.S.P i Black Sabbath słuchał jak był młody. Reszta zespołów które ja lubię, go jakoś mniej interesują.
Na starym komputerze są dyskografie różnych zespołów (rock i metal oczywiście), bardzo tego dużo jest.  Ostatnio nawet przesłuchiwałam sobie coś.

Ech, moja mama nie toleruje tego jakiej muzyki  słucham (a także tego jak się ubieram). Twierdzi, że przez to nie będę miała  przyjaciół, że zamknę się w sobie i takie inne pierdoły.

to jest największa głupota. ja np właśnie spotkałam się ze swoimi znajomymi  dzięki muzyce. a to że możesz zostać małym samotnym emo to raczej niemożliwe ale łączę się z Tb w bólu jesli chodzi o ubiór. jak się ubiore jak duff to się drą że satanista ze mnie xD ale co bym zrobiła bez muzyki to nie wiem :?

Co prawda nie mieszczę się już w przedziale wiekowym wymienionym w pierwszym poście, ale jeśli nie jestem an studiach to mieszkam z rodzicami, więc "problem" w jakims stopniu mnie dotyczy.
Rocka słucham od dziecka. Mój kuzyn jak byłam mała puszczał mi w ramach kołysanki kasety Metallicy. Polski rock był w mojej rodzinie obecny, jeśli nie od zawsze to na pewno słuchała go moja mama i ciocia i jakoś we mnie wsiąkł. Okres bardziej intensywnego słuchania rocka zaczął się u mnie od pierwszej gimnazjum, wtedy zaczęłam się wyróżniać od ludzi stylem i ubiorem (w moim gimnazjum przeważali hip hopowcy) i zaczęłam mieć problemy z księdzem katechetą (głupie docinki typu "czy nie masz w szafie innych ubrań?", "masz żałobę?", "dziewczynkom nie przystoi słuchać rocka, to muzyka dla chłopców", "szerzysz poganizm" i obniżanie ocen). Mama nigdy nie miała problemu z tym czego słucham. Czasami tylko złościła się, że za głośno, ale szybko nauczyłam się zamykać drzwi od pokoju teraz nie wyobrażam sobie siedzenia w nim przy otwartych drzwiach Gunsów samych w sobie zna i lubi, czasami tylko, żeby na żarty podziałać mi na nerwy mówi: "zaś oni" albo "znowu ten wyjec". Tata też nigdy się nie wtrącał do moich muzycznych preferencji, choć pieszczochy na rękach niebardzo mu się podobały. Pamiętam też, że kiedyś wszedł do pokoju, kiedy akurat leciał KoRn i jęknął: "Boże, dziecko, czego ty słuchasz". Ale innym razem, słysząc dobiegające z mojego pokoju dźwieki "House of a rising sun" powiedział: "Cieszę się, że słuchasz takiej muzyki", więc chyba nie sprawiłam rodzicom zawodu swoją miłością do rocka aczkolwiek cieżko mi przy tacie oglądać programy muzyczne na vh1, bo biedak po prostu się nudzi

u mnie jest w porządku w tej kwestii, bo to głównie rodzice mnie zarazili taką muzyką  pamiętam - ledwo co, ale pamiętam - że tata miał kilka płyt Queen, których lubiłam słuchać jak byłam małym dzieciakiem kilka lat później - miałam może 10-11 lat? - słuchałam z nim razem Niemena i Lady Pank ze starych winyli, no i tak zostało ;P mama jest fanką Beatlesów, ale ogólnie chyba jej się podoba, że słucham rocka - są tylko bitwy o ściszanie... 

Mama toleruje moją muzykę, a tata słucha o wiele cięższej niż ja 

moi rodzice praktycznie wszystko mi pokazali i od małego puszczali utwory guns n roses, deep purple, queen i wiele wiele innych.
mój tata jest fanem Dream Theater. Mama w moim wieku też była wielką fanką gunsów, a teraz to słucha wszystkiego.