Ja polecam wszystkim książkę Wojciecha Kuczoka "Senność", tutaj fragment recenzji:
"W „Senności” symultanicznie toczą się trzy historie. W każdej poznajemy człowieka, który nie żyje naprawdę, tkwiąc w onirycznej przestrzeni niespełnienia. Adam, Robert i Róża są senni w sensie dosłownym i senni sennością rozczarowania, smutku i melancholii. Każde z nich uśpione jest inaczej, ale jednocześnie wszyscy wydają się być obok siebie i życia, które tak naprawdę nie jest ich udziałem. Kuczok starannie i precyzyjnie połączy trzy senne persony, aby ukazać ich wspólny moment przebudzenia. Tyle tylko, że ludzie ci wychodzą z repertuaru męczących ról, aby w życiu zagrać inne role. Symboliczny moment obudzenia nie wstrząsa nimi całkowicie, nie zmienia w zasadniczy sposób ich samych, a jedynie warunki, w jakich przyszło im zapaść w letarg."
więcej tutaj
http://krytycznymokiem.blogspot.com/2008/09/senno-wojciech-kuczok.htmlWedług mnie świetny pisarz, doskonale posługuje się słowem, wypracował własny, niepowtarzalny styl. Na początku ciężko się go czyta, wszystko jest chaotyczne, nieuporządkowane, jednak potem - sama przyjemność