NighTrain Station Guns N' Roses

Preferuję spontan poparty rozumem. Padum! 

Oj tam 

Ja kieruję się w życiu i tym i tym. Czasem emocje wezmą górę, ale staram się to raczej kontrolować.

Przeważnie kieruję się sercem, w sensie emocjami Jestem spontaniczna i jeśli mam dokonać wyboru to zwykle od razu podejmuję decyzję. Nie kalkuluję, nie rozważam za i przeciw, nie wybiegam myślami do przodu i nie rozpatruję konsekwencji. Oczywiście, można się na tym nieźle przejechać. Wiadomo jak to jest jak najpierw się mówi czy robi, a potem myśli Ale tak już jestem skonstruowana i nauczyłam się wyciągać z tego wnioski na przyszłość. Gorzej, jeśli ktoś nie zna mnie dobrze i zrazi się moim nieracjonalnym i wybuchowym zachowaniem.. (zawsze można się dowartościować stwierdzeniem 'taki już mój urok' ) Niemniej jednak nie chciałabym tego zmieniać u siebie, sporo rzeczy by mnie ominęło gdybym kierowała się rozumem (nawet sporo sporo). Osobiście nie mam w zwyczaju żałować czegoś, co już i tak zrobiłam, więc dla mnie to dobre rozwiązanie. Chociaż jeśli ktoś faktycznie woli spokojne, bezpieczne i niestresujące życie to polecam rozum

Masz dużo z tego, co ja chciałabym mieć. Mam wrażenie, a właściwie to fakt, że bardzo dużo w życiu mnie ominęło przez to, że nie żyję w zgodzie z sercem 
Brak mi spontaniczności i trudno mi podejmować wszelakie decyzje. Przeważnie wszystko roztrząsam, radzę się zaufanych osób, rozważam, rozmyślam i często zdarza mi się przekombinować  albo nudzę się tematem i go zostawiam na "wieczne później" Moją spontaniczność tłamsi lęk, obawa i ciągłe poddawanie się ocenie innych.
Ciężko się żyje z takim charakterem ale pracuję nad tym, bo w moim przypadku to są cechy nabyte (dzieciństwo - wychowanie - kompleksy - niska samoocena, itd.).
Paradoks polega na tym, że ja wcale nie wolę "spokojnego, bezpiecznego i niestresującego życia".   
Szłam czasami w życiu na żywioł. Z tym, że przez to też zaliczyłam kilka życiowych wpadek przykrych w konsekwencjach. Dlatego od jakiegoś już czasu pracuję nad złotym środkiem, z różnym skutkiem i idzie to trochę opornie, ale jestem optymistką i wiem, że uda mi się połączyć serce z rozumem 

więc... jestem trochę leniwa i najpierw wolę coś napisać a później poczytać co napisali inni
serce czy rozum? rozum czy serce?
hmmmm... byłabym szczęśliwa gdybym była w stanie racjonalnie podejmować decyzje, przemyśleć wszystko na spokojnie, zastanowić się nad zaletami i wadami każdego z wyborów, byłoby wręcz idealnie gdybym rozkładała wszystko na czynniki pierwsze tak jak w pewnych sprawach, jednak... niektórzy być może kiedyś się przekonają o tym, że niestety jestem zbyt emocjonalną osobą (hmm... no Grzesiu ty już to chyba ogarnąłeś), żeby serce nie miało udziału w decyzjach, które podejmuje. Zbyt często moje emocje i hmm impulsywność przesłaniają mi możliwość zimnego spojrzenia na sprawy i przez to niejednokrotnie mogłam się przejechać na "słuszności" decyzji podjętych pod wpływem chwili.
Wiadomo, że nie można być jak maszyna i wszystko chłodno i obiektywnie oceniać rozumem, ale nie można też działać przeciwnie i nie brać pod uwagę możliwych konsekwencji naszych wyborów, które podjęliśmy pod wpływem zachcianki, przypływu entuzjazmu czy ulotnych uczuć. Idealnie byłoby znaleźć coś pomiędzy. Dopuścić do racjonalnej analizy jakieś emocje i uczucia, jednak gdzie jest ten punkt? Próbuję jakoś to wyważyć ale bezskutecznie i zawsze wygrywa u mnie serce i zbytnia emocjonalność. I w ogóle czy ktoś już znalazł taką optymalną metodę, która sprawdza się w każdej sytuacji?

yyyy nie wiem czy tu da się cokolwiek zrozumieć z tego wywodu no ale...