NighTrain Station Guns N' Roses

Dobrym przykładem jest Varg Vikernes. Po jego "wyczynach" chyba przybyło mu fanów. Co do Watkinsa, to raczej straci większość.

Myślę iż wiele zależy od wagi przestępstwa. Posiadanie marihuany czy bójka z kimś jest niczym w stosunku do oskarżeń o pedofilię. Zależy też chyba od sumienia takiego fana. Dla jednego fakt, że jego np. ulubiony raper kogoś zastrzelił będzie cool i tró. Dla kogoś innego to będzie ciężkie do zaakceptowania, do tego stopnia, że po prostu się od niego odwróci.

Pedofilia jest ciężkim tematem sama w sobie, ale spotyka się z jednakowym wydźwiękiem wśród społeczeństw. Przecież podobno nawet w więzieniach pedofil jest z góry skreślony. I o ile można wybaczyć rozkapryszonej gwieździe posiadanie i palenie trawki o tyle cięższa sprawa raczej z poklaskiem i wyrozumiałością się nie spotka. Bo nie wszystko można wytłumaczyć słowami "Gwiazdy mają kaprysy".

Niektórzy nie interesują się twórcą, słuchają tylko muzyki, mogą nawet nie mieć pojęcia, że dany wokalista, gitarzysta, ktokolwiek zrobił coś potwornego. Mogą dowiedzieć się właśnie od kogoś kto zapytał "Będziesz dalej słuchał Lostprophets?". Wtedy wybór jest świadomy. Wszyscy wiedzą kim był Stalin i dlatego nie tykają jego wierszy. Nie wszyscy wiedzą kim jest Ian Watkins i mogą słuchać jego muzyki "nieświadomie".

Ja też tak myślę, bo pedofilia to zachowanie wysoce nieakceptowalne i potępiane w każdej grupie społecznej. I wcale się nie dziwię w sumie, że stosunek fanów do muzyka i muzyki się zmienił.

Zgodzę się z Canis, że wiele zależy od przestępstwa. Pedofilii bym nie wybaczyła. Gdybym była ogromną fanką, na pewno poczekałabym z ostatecznym osądem do wyroku w sprawie i potwierdzenia zarzutów, ale wątpliwości by zostały. Natomiast jeśli okazałoby się to prawdą - skreśliłabym go z mojej listy osób, do których mam szacunek.
Co do innych przestępstw - w przypadku muzyków rockowych, zwłaszcza tych z lat 80. człowiek raczej jest świadomy tego, że świętymi nigdy nie byli. Zawsze, obojętnie czy to muzyka czy sport staram się odróżniać życie prywatne od zawodowego. Jeżeli piłkarz, którego lubię, cenię jego umiejętności jest dobry, ale np. zdradza żonę, to jako piłkarz u mnie nie straci, ale jako człowiekowi już trochę punkty mu lecą. Tak samo w przypadku muzyków. Weźmy np. takie Motley Crue - Tommy Lee, nie uważam go za wybitnego perkusistę, ale jest dobry, ma fajny styl grania, tworzy fajną muzykę, wydaje się być sympatycznym człowiekiem. W czasie małżeństwa z Pamelą został oskarżony i skazany, za uderzenie jej, gdy trzymała ich syna na rękach. Bicie partnera nie należy do moich hobby, nie jestem też fanką "damskich bokserów", nie uważam tego za "nic", ale jestem świadoma tego, że każdy popełnia błędy, że to było dawno i że alkohol też swoje zrobił. Widzę co robi teraz, jak się angażuje w różne akcje społeczne i przede wszystkim - nie powtarza swojego czynu. Nie katował jej, nie uderzył też na tyle mocno by ją poważnie uszkodzić, z tego co pamiętam, sądowi głównie chodziło o fakt, że miała na rękach dziecko. Nie tracę do niego szacunku, bo traktuję to w kategoriach jednorazowego wyskoku, błędu młodości i nałogu. Gdyby ją zlał w stylu Chris Brown vs. Rihanna, to bym tak dobrze o nim teraz nie mówiła ;p Vince Neil - gdy prowadził po pijaku, zginął człowiek (nie pamiętam czy współpasażer czy potrącony). No i tu już trochę gorzej, bo nie toleruję prowadzenia pod wpływem. Fakt, że zginął człowiek zdecydowanie pogarsza sprawę. Na pewno tutaj trochę mocniej muszę rozgraniczać jego działalność artystyczną od życia prywatnego, żeby wydawać opinię. Szacunku trochę (no, może nie takie trochę ;p) do niego straciłam, ale nie na tyle by się od niego totalnie odwrócić. Generalnie, wydaje mi się, że idolom człowiek jest w stanie więcej wybaczyć niż innym ludziom. Siłą rzeczy staramy się wierzyć, że są idealni, szukamy usprawiedliwienia. Rzadko interesuje mnie życie prywatne ludzi znanych, więc to czy kogoś lubię czy nie, oceniam głównie na podstawie jego działalności artystycznej/sportowej, cechy poza sceną mnie już mniej interesują. Oceniam talent, a nie człowieka. Natomiast przez to, że takie osoby są jednak "na świeczniku" uważam, że czasem powinny się bardziej pilnować, właśnie chociażby dlatego, że ich fani śledzą ich każdy ruch i są w nich często wpatrzeni jak w obrazek, a gdy idol popełnia przestępstwo, fan może zacząć je bagatelizować i uważać za coś "cool". Nigdy nie wiadomo jak nasze czyny odbierze druga osoba. Sama często widzę po sobie i przyznaję się bez bicia, że staram się szukać usprawiedliwienia lub czekać z osądem do samego końca sprawy. Ale gdyby mój idol popełnił ciężkie (w moim przekonaniu)  przestępstwo w stylu zabił kogoś, jest pedofilem, skatował żonę, uderzył dziecko, wtedy no "niestety" ale "koniec miłości" ;p

Ale chodzi o to, że jest to piosenka Mansona? Trudno powiedzieć, bo to po prostu tekst, który napisał Charles Manson, a który zagrali Gunsi. Pewnie powinnam się oburzać, bo "jak można śpiewać piosenki napisane przez psychopatycznego mordercę!", ale nie dotyka mnie to jakoś przesadnie, może dlatego, że nie myślę o tym, kim jest autor słów. Ktoś by mógł powiedzieć, że to tak jakby Stalin napisał jakąś piosenkę, a ktoś ją zaśpiewał i by mi się podobało. Wtedy jednak ciężko by mi było słuchać takiej piosenki. Może dlatego, że decyzje Stalina bezpośrednio dotknęły całego mojego narodu, a poza tym na morderstwa bandy Mansona nie jesteśmy (jak mi się wydaje) tak wyczuleni, jak na sprawy związane z IIWŚ i czasami komunizmu. I choć życie każdej jednotski ludzkiej jest święte i powinno być nietykalne to jednak zamordowanie Sharon Tate i jej gości to coś co działo się za szerokim oceanem, a to co robiono w czasach komunizmu działo się na naszej ziemi.
Nie chcę wyjść  na jakąś nieczułą sukę, bo patrząc na zdjęcia Sharon lub ostatnio oglądając film czułam niesamowity żal z powodu tego, co się stało. Ale może dlatego, że to GN'R nie myślę jakoś o tym, kto jest autorem słów do LAYGG. Odcinam się. To w sumie co innego niż gdyby to Axl z chłopakami wpadł nagle do domu Sharon.

Emma, ale wysmażyłaś posta aczkolwiek rozumiem Cię pod każdym względem, bo wiem jak wiele można ukochanemu idolowi wybaczyć.
Co do Vince'a, nigdy jakoś nie udało mu się wzbudzić mojej sympatii, mimo że lubię jego wokal. A cała historia z wypadkiem spowodowała dodatkowy grymas. Słyszałam teorię, że "18 and life" Skid Row napisane jest właśnie z myślą o wypadku, który spowodował Neil, ale nie wiem na ile to prawda, bo nigdy nie dociekałam

Bo sama nie potrafię do końca przekazać swoich myśli I tak jakoś wyszło ;p
"18 and life" napisał Sabo inspirowany jakimś artykułem w gazecie o 18-latku, który zabił kolegę, więc raczej nie o Vince'a chodziło.

Tę wersję też słyszałam