NighTrain Station Guns N' Roses

Oglądałam Sinister. I mimo, że jestem najbardziej strachliwym stworzeniem na świecie to szczerze mówiąc, trochę się wynudziłam.
Ale Sierotę obejrzę, skoro tak polecacie.

Ostatnio narzekałam na brak dobrych horrorów

O to, to, to. Znacznie lepiej sprawdzają się teraz u mnie horrory w wersji papierowej i moje własne sny po tych lekturach

Ja ciągle z taką samą przyjemnością oglądam "Innych". Mimo, że znam zakończenie i do tego ten horror nie jest wcale taki straszny, to i tak za każdym razem w tych samych momentach filmu przeszywa mnie dreszczyk 

Nawet miałam dodać "Szósty zmysł", ale widziałam dopiero dwa razy, więc to za mało, żeby podciągnąć go pod "ciągle" 

Jak Myślicie nada się to do szkoły na recenzje filmu Romeo i Julia z 96?

Love me, love me.. czyli Romeo i Julia w nowym wydaniu

Historię Romea i Julii znają wszyscy. To archetypy kochanków po grób, a jednocześnie miłość, której droga najeżona jest kontrastami i przeszkodami. Tym razem po kultową historię sięga Baz Luhrmann. Jednak to jego kolejna nie-wierna ekranizacja. Wykorzystał dramat Szekspira, po to by zrobić film nowoczesny. Pełen oryginalnych pomysłów i zaskakujący w formie.

Poznajemy więc dwie rodziny. Na początku filmu akcja wrze, akurat członkowie dwóch familii prowadzą ze sobą spór, wymachując sobie przed nosami pistoletami. Pierwsza innowacja. Członkowie rodzin są ubrani w sposób nowoczesny, zazwyczaj w porozpinane desperacko koszule. Niektórzy z nich mają oryginalne fryzury, obowiązkowo każdy posiada pistolet, ale również nie byle jaki. Broń ozdobiona jest symbolami, przypominającymi trochę tatuaże, niekiedy herby. To wszystko reżyser pokazuje nam dosłownie, szybkie zbliżenia i dynamiczny ruch kamery sprawia, że się nie nudzimy. Obraz trochę pomysłowymi strojami i wyrazistymi scenami przypomina czasem teatr. Całą scenę poznania naszych przyszłych kochanków oglądamy w sposób nieco zabawny, niczym podchody, a jednocześnie miłosna gra. To wszystko przyciąga jak magnez. Czasem jednak razi zbyt nowoczesne podejście do sceny.

Aktorzy grają dostatecznie. Nie ma rewelacji, ale ich nie nudzi. Rolę Romea przyjął na swe młode barki Leonardo DiCaprio. Jego wybrankę serca zagrała nieco tajemnicza, ale też naturalnie urocza Claire Danes. Zadanie jest o tyle utrudnione, że film mimo tego iż jest innowacyjny, to dialogi bohaterów zachowane są w postaci liryki. Wszystkie wypowiedzi słyszymy, więc jako wiersz, co nieco utrudnia odbiór. Niektórym może to przeszkadzać, ale jest to ciekawa forma i na pewno zaskakuje.

Wielką zaletą filmu jest muzyka. Na początku słyszymy wzniosłą i poważną, która zapowiada nam tragedię. Lecz przez cały obraz przewijają się różnorodne style muzyczne. Możemy usłyszeć takie zespoły jak Radiohead, Garbage czy The Cardigans. Wszystko wprawia widza w nastrój tragicznej miłości i przejaskrawianego, upalnego miasta.

Uważam, że film warto obejrzeć. Na pewno nie jest bardzo wierną ekranizacją dramatu Szekspira, ale historia Romea i Julii przedstawiona jest w sposób ciekawy. Do obrazu chętnie się wraca, a niektórych scen nie sposób zapomnieć. Nie jest to na pewno film znakomity, ale raczej dobry. A więc polecam, bo kto wie, czy ktoś jeszcze odważy się sięgnąć po tak popularną historię i opakować ją w nowoczesny film. Całe przesłanie jest zachowane, a to przecież najważniejsze. Może zbyt kolorowo i dosłownie, ale to przecież też jest przyciągające.

Kompletnie NIE polecam TEDa

Polecam film INNI i moje pytanie, jakie filmy o taki nieprzewidywalnym zakończeniu jak w Innych albo Szóstym zmyśle byście polecili?

Historię Romea i Julii znają wszyscy. To archetypy kochanków po grób, a jednocześnie miłość, której droga najeżona jest kontrastami i przeszkodami. Tym razem po kultową historię sięga Baz Luhrmann. Jednak to jego kolejna nie-wierna ekranizacja. Wykorzystał dramat Szekspira, po to by zrobić film nowoczesny. Pełen oryginalnych pomysłów i zaskakujący w formie.

Historię Romea i Julii znają wszyscy. Ci dwoje to archetypy "miłości aż po grób". Miłości, która najeżona jest kontrastami i przeszkodami. Tym razem tę (zaimponujesz nauczyciele, jak napiszę tę a nie tą ) kultową historię przedstawia Baz Luhrmann. To jego kolejna niewierna ekranizacja. Dramat Szekspira przeniósł do czasów obecnych, a sam film pełen jest oryginalnych pomysłów i zaskakuje swoją formą.

Poznajemy więc dwie rodziny. Na początku filmu akcja wrze, akurat członkowie dwóch familii prowadzą ze sobą spór, wymachując sobie przed nosami pistoletami. Pierwsza innowacja. Członkowie rodzin są ubrani w sposób nowoczesny, zazwyczaj w porozpinane desperacko koszule. Niektórzy z nich mają oryginalne fryzury, obowiązkowo każdy posiada pistolet, ale również nie byle jaki. Broń ozdobiona jest symbolami, przypominającymi trochę tatuaże, niekiedy herby. To wszystko reżyser pokazuje nam dosłownie, szybkie zbliżenia i dynamiczny ruch kamery sprawia, że się nie nudzimy. Obraz trochę pomysłowymi strojami i wyrazistymi scenami przypomina czasem teatr. Całą scenę poznania naszych przyszłych kochanków oglądamy w sposób nieco zabawny, niczym podchody, a jednocześnie miłosna gra. To wszystko przyciąga jak magnez. Czasem jednak razi zbyt nowoczesne podejście do sceny.

Poznajemy więc dwa zwaśnione rody. Na początku filmu akcja wrze, dwie familie prowadzą ze sobą spór niczym członkowie nowojorskich Pięciu Rodzin (pierwsza innowacja). Bohaterowie ubrani są w sposób nowoczesny, zazwyczaj w porozpinane desperacko koszule, niektórzy mają oryginalne fryzury. Obowiązkowo każdy posiada pistolet, ale również nie byle jaki. Broń ozdobiona jest symbolami przypominającymi tatuaże czy herby. Szybkie zbliżenia i dynamiczny ruch kamery sprawiają, że się nie nudzimy. Obraz pomysłowymi strojami i wyrazistymi scenami przypomina czasem teatr. Całą scenę poznania naszych przyszłych kochanków oglądamy w sposób nieco zabawny, niczym podchody przypominające miłosną grę. To wszystko przyciąga jak magnez. Czasem jednak nowatorskie podejście do dramatu trochę razi (tutaj przydałby się jakiś przykład).

Aktorzy grają dostatecznie. Nie ma rewelacji, ale ich nie nudzi. Rolę Romea przyjął na swe młode barki Leonardo DiCaprio. Jego wybrankę serca zagrała nieco tajemnicza, ale też naturalnie urocza Claire Danes. Zadanie jest o tyle utrudnione że film, mimo całej swojej innowacyjności, to dialogi bohaterów zachowane są w postaci liryki. Wszystkie wypowiedzi słyszymy jako wiersz, co nieco utrudnia odbiór. Niektórym może to przeszkadzać, ale jest to ciekawa forma i na pewno zaskakuje.

Grę aktorów oceniam na dostateczną. Nie ma rewelacji, ale też nikt nie nudził. Rolę Romea przyjął na swe młode barki Leonardo DiCaprio. Wybrankę jego serca zagrała nieco tajemnicza, ale też naturalnie urocza Claire Danes. Zadanie było o tyle utrudnione, że dialogi bohaterów słyszymy jako wiersz. Utrudnia to nieco odbiór, niektórym może nawet przeszkadzać, ale jest to ciekawe i zaskakujące.

Wielką zaletą filmu jest muzyka. Przez cały obraz przewijają się różnorodne style muzyczne. Na początku słyszymy wzniosłą i poważną, która zapowiada nam tragedię. Możemy usłyszeć takie zespoły jak Radiohead, Garbage czy The Cardigans. Wszystko wprawia widza w nastrój tragicznej miłości i przejaskrawianego, upalnego miasta.

Przez cały obraz przewija się różnorodna muzyka, która jest wielką zaletą filmu (możemy usłyszeć takie zespoły jak Radiohead, Garbage czy The Cardigans). Znakomity początek - wzniosłe i poważne melodie, zapowiadające tragedię i wprawiające widza w nastrój tragicznej miłości w upalnym mieście.

Uważam, że film warto obejrzeć. Na pewno nie jest bardzo wierną ekranizacją dramatu Szekspira, ale historia Romea i Julii przedstawiona jest w sposób ciekawy. Do obrazu chętnie się wraca, a niektórych scen nie sposób zapomnieć. Nie jest to na pewno film znakomity, ale raczej dobry. A więc polecam, bo kto wie, czy ktoś jeszcze odważy się sięgnąć po tak popularną historię i opakować ją w nowoczesny film. Całe przesłanie jest zachowane, a to przecież najważniejsze. Może zbyt kolorowo i dosłownie, ale to przecież też jest przyciągające.

Uważam, że film warto obejrzeć. Nie jest to może arcydzieło, ale na pewno dobra ekranizacja. Historia przedstawiona jest w sposób ciekawy. Do obrazu chętnie się wraca, a niektórych scen nie sposób zapomnieć. A więc polecam, bo kto wie, czy znajdzie się śmiałek odważny sięgnąć po tak popularną historię i opakować ją w nowoczesny papier. Całe przesłanie jest zachowane, a to przecież najważniejsze. Może zbyt kolorowo i dosłownie, ale to też jest przyciągające.


Tak ja bym to widział