NighTrain Station Guns N' Roses

Chyba nie było tego tematu, a jest ciekawy. Poza tym to chyba mój pierwszy post w dziale "Guns N' Roses"

Ja mam to szczęście, że kiedy GN'R byli u szczytu sławy byłem kilkuletnim chłopakiem, biegałem na przemian w chuście udając Axla lub z paletką badmintona udając Slasha grającego na gitarze. Na MTV leciały clipy Gunsów, weekendy z GN'R itp. Moja Gunsowa reaktywacja zaczęła się w 1999 roku, kiedy zaczął się okres buntu jakiegoś i GN'R w moim życiu zaczęli przeżywać drugą młodość tak pod kątem muzyki jak i całej otoczki czyli imidżu. Powiązało się to z rozkwitem internetu, więc wszystkie info, zdjęcia, muzyka, wszystko to było łatwiej dostępne, poznałem historię. Intensywnie trwało to kilka lat, teraz też lubie sobie posłuchać zwłaszcza starego GN'R i projektów solowych.

Ja jak już parę razy pisałam muzykę rockową mam zaszczepioną od najmłodszych lat. Guns N' Roses pojawiało się nieraz w moim życiu, a to bo ciocia ich uwielbiała i siedziała jak zahipnotyzowana przed ekranem tv, kiedy mtv puszczało jeszcze dobrą muzykę, a akurat pojawił się klip Gunsów, a to bo sama trafiłam na ich teledyski. Śledziłam jak urzeczona historię w "November rain". Do dziś lennonki Axla kojarzą mi się z beztroskim dzieciństwem   dostęp do neta najpierw był niemożliwy, później ograniczony, więc polegałam na tym, co puszczało radio lub tv, więc najczęściej NR i DC.Zresztą "Don't cry" w dobrych czasach często towarzyszyło mojemu rocznikowi na szkolnych dyskotekach. No i wiadomo - sam Axl i Slash byli charakterystyczni, nie dało się ich nie znać. Zwłaszcza, że mój kuzyn kupował "Popcorn", kiedy to jeszcze dało sie czytać. Ech, te lata dziewięćdziesiąte - wszystko było takie normalne   I choć znam i słucham ich od zawsze to taki prawdziwy szał zaczął się chyba u mnie w 2009 roku, w Wielką Niedzielę, poczułam potrzebę włączenia YT i posłuchania "Paradise city"... i tak się zaczęło, choć wcześniej przesłuchałam ChD i też bardzo mi się podobało. Zresztą wydanie ChD było sporym wydarzeniem, nie dało się przejść obok tego obojętnie. Myslę, że wtedy w tę Wielką Niedzielę spłynęła na mnie jakaś łaska   może akurat byłam w chwili, w której potrzebowałam czegoś do uwielbiania, jakiegoś określenia swojego ulubionego zespołu. No i tak trwam, nazywając słuchanie GN'R raczej "wyznawaniem" (taki mały żart, choć dość dobrze obrazujący mój stosunek do zespołu - każdy kto mnie poznaje wie przynajmniej jak ja to wszystko traktuję). No i nie wiem czy jestem w mniejszości, nie chcę prowokować dyskusji (więc lepiej to przemilczmy, to tylko taka moja luźna konkluzja), ale patrząc na ludzi, którzy Gunsów nie słuchają na co dzień a kojarzą tylko Slasha, to chyba rzeczywiście jestem w mniejszości, a mianowicie całym sercem należę do Team Axl  

Gdzieś chyba jest temat, nazywa się chyba "Jak trafiliście na GN'R"


Ale wypowiem się ; )

Początek roku 2006. Nie mając wypracowanego gustu muzycznego i słuchając przede wszystkim muzyki elektronicznej i popowej papki, którą serwowały nam media trafiłem na Guns N Roses. W jaki sposób? A no w taki, że poszedłem sobie do kuzynki, która wróciła z ferii z Wielkiej Brytanii. No i mówi mi, że puści mi teledysk, bo trafiła na fajny kawałek i mi go zaprezentuje Puściła. A tam Knockin' on Heavens Door z Wembley '92
Na początku byłem nastawiony sceptycznie i pomyślałem sobie "jakieś szarpidruty", ale gdy po intro zespół zaczął grać to dosłownie ciarki na plecach i wpatrywałem się w to jak zahipnotyzowany Takiego powera nie będzie miało już nic w moim życiu. Wtedy zaczął się szał.. Poznawanie nowych utworów, teledysków, szukanie jak najwięcej info o GNR, zdjęcia, wywiady, koncerty, wszystko I tak już zostało Nowy skład zaakceptowałem bez żadnego problemu, bo spodobało mi się ChD i Madagascar z RIR III i tak caaaaały czas GNR mają pierwsze miejsce w moim "świecie" muzycznym

Ogólnie, to już kiedyś pisałam.
"Poznałam Gunsów gdzieś w marcu, będąc fanką  Nirvany. Zobaczyłam na Vh1 ranking Top piosenek rockowych, na miejscu 20 było "School" Nirvany, więc zostawiłam, w nadziei,  że będzie Nirvany więcej. Miejsce 19-Paradise City. Piosenak mi się cholernie spodobała, i zakochałam się w każdym z Gunsów, zaczęłam ściągać piosenki-najpierw właśnie PC, potem DC, KOHD, i tak zostało do dziś. Dzięki Gunsom poznałam parę fajnych osób, i zmieniło się moje podejście do muzyki."

A tak naprawdę, moja pierwsza styczność z Gunsami miała miejsce w 2009 roku, kiedy sobie słuchałam Michaela Jacksona i "Give In To Me". Myślę tak sobie: "Kto tam gra takie fajne solo?", więc sprawdzam, i okazuje się, że to Slash. Czytałam coś o Gunsach, o genezie powstania WTTJ, ale słuchać ich-gdzież tam. Dopiero w marcu tego roku, usłyszałam PC i oniemiałam. Guns N' Roses-ci wariaci, ćpuny i alkoholicy, tak genialnie grają? Potem słuchając utworu na YT, widzę tytuł "Don't Cry". I gdyby nie "Don't Cry", Gunsi byliby jednym z tych zespołów, których znam i lubię jeden/dwa utwory.

mialam jakies 11 lat, po wyjsciu iluzji pelno bylo gunsow w radio- do dzisiaj pamietam jedna chwile- z kuzynostwem bawimy sie, w tle puszczona jakas stacja, nagle slysze glos, ktory mnie powalil, przez ktory mialam ciary, do dzisiaj pamietam ten pierszy kontakt z Gunsami. pytam 3lata starszego kuzaja kto to--- a on: Gunsi, dont cry, nie znasz? od tej chwili totalna jazda na ich punkcie- poznawanie wczesniejszych dokonan, kupowanie szmatlawcow typu bravo czy popcorn, bo pelno fotek i artykulow o nich wtedy bylo ( do dzisiaj mam te wycinki z gazet hahahaha), wyczekiwanie na teledyski, co nie bylo proste, bo nie kazdy mial w domu mtv, a o necie wtedy nawet nie slyszalam hahaha pamietam jak kuzynka nagrala specjalnie dla mnie november rain na video, a ja jak jakas walnieta siedzialam potem u niej blagajac o powtorke, jeszcze raz, jeszcze raz,jak zahipnotyzowana... pamietam jak w mtv byl weekend z Guns n Roses, wszystkie dzieciaki lataly po dworze bawiac sie, a ja siedzialam przed tv u kuzynostwa i wyczekiwalam na cokolwiek o Gunsach, nie mialam mtv w domu, wiec ich telewizorek stal sie moim, fajowe czasy. pamietan jak na gwiazdke 1995r. od kuzyna dostalam piekny portret Axla narysowany przez jego kumpla, ten prezent byl najlepszym jaki w zyciu dostalam, do dzisiaj wisi w moim pokoju kuzyn mial szczescie- pojechal na koncert Guns n Roses do Pragi w 1992r. mi mama nie pozwolila, bo mala bylam czy cos hahha  do dzisiaj pamietam moja rozpacz z tego powodu. kuzaj mial mnie dosyc, bo sto pytan do o koncert... mozecie wierzyc lub nie, ale zobaczenie na zywo Guns n Roses bylo marzeniem mojego zycia cale lata... potem Wawa- dostaje tel, ze jest koncert chwile potem kupuje bilet, jade sama, bo wszystkim znajomym milosc do Gunsow przeszla, i wiecie co? marzenia naprawde sie spelniaja, juz w to wierze, wiem to! potem Praga... ach cudowne chwile. Gunsi towarzysza mi przez wiekszosc mojego zycia, i tak bedzie juz zawsze, ja to wiem, ta milosc z mojej strony sie skonczy dopiero z moja smiercia. teraz mam 31 lat, a do dzisiaj glos Axla na mnie dziala! teraz wszystko jest takie proste, odpalic kompa- you tube i jazda, kiedys to bylo wyzwanie, zeby uslyszec i zobaczyc ukochany zespol. ach te wspomnienia... cudowne

Hmmm...sama nie wiem...chyba przeciągnęło się od mojej siostry
 
xSlashx

nie wiem czy wiesz ale Axl był też DJem w radiu w San Andreas, chyba Radio X.

<a href="http://www.youtube.com/watch?v=JeqjNdzHFwo" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.youtube.com/watch?v=JeqjNdzHFwo</a>

No więc ja w temacie GNR jestem dość można by powiedzieć świeża,  bo zaczęłam ich słuchać nieco ponad rok temu. Zaraziłam się od koleżanki która któregoś dnia wcisnęła mi link do Don't Cry i zaczęłam tego słuchać jak opętana. Potem November Rain i kolejne kawałki już starsze, bo z płyty Apetite for Destruction. Zaczęła się mania. Sukcesywnie kupowałam i kupuje och płyty, przeczytałam Patrząc jak krwawisz ( niestety nie całe bo zawsze gdy dochodzę do momentu w którym Steven zostaje... wyrzucony zbiera mi się na płacz. ) Przez ten rok zdążyłam obejrzeć sporo materiałów dotyczących Gunsów. Śmiałam się z wywiadów i niektórych sytuacji ale też płakałam, rozkminiając dlaczego się rozpadli. Wiem jedno. Nie żałuję ani jednej sekundy, którą włożyłam w moją pasję związaną z Gunsami, bo są to jedne z najlepszych chwil w moim życiu. Chciałabym kiedyś zobaczyć ich na żywo, ale chyba nie będzie mi to dane, gdyż niestety nie zapowiada się na koncert w polsce. . .

Poza tym chciałabym wszystkich przywitać, bo jest to mój pierwszy post na tym forum