NighTrain Station Guns N' Roses

W moim domu zawsze słychać było muzykę pokroju Metallica, AC/DC, Nirvana, GnR itd... Nie był nam nieznany Slash, Axl, Jimmy Page, Hendrix. Aczkolwiek rodzice po prostu słuchali muzyki nie zagłębiając się w nią. Szczególnie dla mojego taty ważna była jakość dźwięku, czyli dobre nagłośnienie. Wolał posłuchać niż zagłębić się w historię zespołu. Ja mam wręcz odwrotnie. Co nieco wiedziałam o tych klasycznych zespołach, ale gdzieś tak do 13 (teraz mam 15) roku życia muzyka mało mnie interesowała. Mało jej słuchałam.
Z czasem zaczęłam się tym interesować, a jako że z charakteru jestem człowiekiem niezależnym, nie poszłam do taty po poradę. Przez dwa lata męczyłam się na zmianę; rock, metal, rap, reggae, blues, jazz, muzyka poważna. Nic mi nie pasowało. Co chwilę zmieniałam upodobania, aż pewnego dnia przy kuchennym stole - kiedy tata otrzymał na urodziny bilet na koncert Metallicy - nastał temat koncertu w Rybniku. Przez myśl przeleciało mi "Aha, Axl, ten, o którym przyjaciółka czasami gada". Wtedy ktoś przy stole powiedział.
- GnR bez Slasha to nie to samo. Nie ma po co iść. - nic wtedy nie mówiłam, gdyż nie wypowiadam się w tematach, o których nie mam pojęcia. Potem w szkole na ''muzycznych przerwach'' leciały piosenki gnr - jakiś litościwy człowiek dorwał się do szkolnego radia. Cholernie mi się spodobało. Jakoś z własnej woli nigdy wcześniej nie słuchałam ich, mijali mnie, a ja ich. Od tego czasu słucham gunsów. Kocham ich. Kocham zarówno starego Axla jak i nowego, chociaż tutaj może się napatoczyć wiele sporów. Nie podoba mi się jego zachowanie wobec innych, ale to nie moja sprawa i nie mnie go oceniać, aczkolwiek uwiódł mnie całokształtem. Jestem zakochana także w Slashu i oni pod względem bycia - nie mówię o narkotykach, ich sprawach z zespołem itd. - są dla mnie wzorcami. Uwielbiam także Duffa.
Teraz słucham GnR nałogowo - tak jak Velvet Revolver, L.A Guns, Kiss - i kiedy na potknę na yt filmik z Rybnika wielka gula pojawia mi się w gardle na myśl, że mnie tam nie było i że taka okazja przepłynęła mi koło nosa. W przyszłości jednak kiedy uzbieram pieniądze i będę pełnoletnia chcę wybrać się w przyjaciółkę w ślad za trasą koncertową GnR.

Mi Knockin on Heaven's Door pokazała koleżanka jakoś ponad rok temu. Na początku nie spodobało mi się jakoś szczególnie bardzo, ale w domu sobie posłuchałam jeszcze Don't Cry i November Rain i stwierdziłam, że jest nawet ok. Po jakichś kilku tygodniach na obozie strasznie chciałam posłuchać Gunsów, więc poszłam do miejsca, gdzie był internet i ściągnęłam te 3 piosenki. Po powrocie do domu zaczęłam słuchać coraz więcej, no a potem zaczęła się obsesja 

Też chciałbym żeby moja mama słuchała gunsów

to mnie miłością do Gunsów zaraziła mama  też jest fanką pewnego pięknego (no może nie tak pięknego bo padało) gdy Aga miała 8 może 9 lat postanowiła przejrzeć kolekcję płyt rodziców i natknęła się na na płytę Gunsów- AFD i tak to się zaczęło obie z mamą  kochamy Slasha tylko ja oprócz niego kocham DJa i Axla a moja mama  Duffa

Jeśli chodzi o moją rodzinę, to Gunsów słucha wyłącznie wujek, na stałe mieszkający w USA. Niedawno mi nawet opowiadał, że był na ich koncercie.
Ale to nie on pokazał mi ten zespół. Dopiero po jakimś czasie się okazało, że słuchamy tego samego 

Poznałam Gunsów przez Skype'a (nie, nie gadałam z Axlem czy coś XDDD), ale na jakiejś tam konferencji zaczęli gadać o tym zespole. Na początku znałam Paradise city - i chyba przez jakieś 3 miesiące tylko tego słuchałam, później dopiero zaczęłam poznawać zespoł aż do teraz

witam, to mój pierwszy post na forum, choć czytam Was od dawna u mnie zaczęło się kilka lat temu, zaczynałam nieśmiało słuchać rocka, pierwszą fascynacją było AC/DC... potem usłyszałam Paradise City w radiu i głos wokalisty przypomniał mi głoś Briana, więc zaczęłam wgłębiać się w twórczość GNR i to na całego. Na dzien dzisiejszy jestem uzależniona,  dostaję świra jeżeli przez cały dzień nie posłucham gunsów, nie liczę juz nocy które zarwałam na oglądanie wszelkich możliwych nagra w necie, czytanie ciekawostek.

A 11 lipca, to zdecydowanie mój najlepszy dzień w życiu, od 12 przy bramkach, potem dziki pęd pod scenę, omdlenie na supportach, alee udało się i byłam pod samiutką sceną, jak zobaczyłam Axl'a ma żywo myslałam że dostane zawału, tak się darłam że kompletnie straciłam głos. I chociaż kocham stary skład to po koncercie przekonałam się całkowicie do nowego a i złapałam kostkę Ashby która jest teraz moim największym skarbem .

Zaraziłam 14 letnią siostrę Gunsami, zaczeła grać na basie bo chce być jak Duff