NighTrain Station Guns N' Roses

Swoją drogą odświeżę sobie temat, po kilku latach dalej jesteście tacy hmmm zafascynowani? bo wg mnie Gunsi są troszkę sinusoidalni w moim życiu i jestem ciekaw czy u Was jest tak samo?

Gunsi ze względu na rożnorodność stylu gry, jaki prezentują na albumach z pewnością nie pozwalaja się szybko znudzić. Ale wiadomo, że jeśli będziemy sluchali czegos w kólko macieja, to choćby nie wiadomo co to miało być, to po prostu się znudzi i koniec. Dlatego ja słucham wszystkiego po trochu, tak aby sie nie przesycić jedną rzeczą  

Ja ostatnio lubię szukać sobie jakichś dem różnych piosenek lub nie wydanych na płytach kawałków typu np. Ain't Goin' Down czy Shadow of Your Love. Ogólnie kiedy jakaś płyta zaczyna mnie nudzić, to zaczynam słuchać innej i dopiero po dłuższym czasie wracam do tamtej. Fajnie jest też posłuchać sobie jakichś koncertówek.

bo wg mnie Gunsi są troszkę sinusoidalni w moim życiu

U mnie jest dokładnie tak samo. Są większe i mniejsze stany ich uwielbienia, ale generalnie raz w tygodniu zawsze coś tam ich poleci, czy to jakaś płyta studyjna, czy jakiś koncert.

, a odpowidając na pytanie w temacie :tak to zespół nie do znudzenia bo przypomina mi młodość, pierwsza stacja muzyczna mtv, pierwsza fascynacja rockiem, no i ten rudy szatan....
[/quote]

Dokładnie. Mi bardzo podobnie i chociaż jestem trochę młodsza to Gunsi zawsze będą mi się kojarzyli z liceum, z takimi dobrymi czasami które juz nigdy nie wrócą. No i kiedy pierwszy raz usłyszałam civil war...
Gunsów słucham codziennie, jednego dnia mniej, drugiego więcej, ale są tak jakby podświadomie w moim umyśle. Nie ma co się dziwić, zaje**bisty zespół.

stara miłość nie rdzewieje, więc Appetite for Destruction zawsze wywołuje ciarki i jest tak samo świeże, jak te, hm, 18 lat temu. Parę rzeczy na Use'ach też, ale tu już nieco bardziej wybiórczo; na November Rain to się wręcz dorobiłam alergii. Oczywiście, należy policzyć parę lat lat ciężkiego focha, który zaczął się mniej więcej od chwili, kiedy w której stacji radiowej uraczono mnie Since I don't have you w charakterze trafnej reprezentacji Spaghetti - w rezultacie przesłuchałam tę płytę z paroletnim pośłizgiem, co oczywiście było sporym błędem. W tak zwanym międzyczasie przetoczyły się przez odtwarzacz różne fascynacje; ale zawsze jakoś te parę rzeczy, jak Civil War wywoływały niezwykle silne emocje. Jak nie patrzeć, to mimo że przez te 18 czy 19 lat wynalazłam masę ciekawych rzeczy muzycznie, o których mogę świętokradczo powiedzieć, że są znacznie bardziej aktualne, wychodzi, że GN"R to była największa i najsilniejsza fascynacja. Dość powiedzieć, że po koncercie Slasha w Pradze miałam głęboką i do cna nastoletnią potrzebę zakomunikowania mistrzowi, że czekałam na ten koncert 18 lat, co skądinąd po dwugodzinnym oczekiwaniu z resztą wycieczki, udało mi się wykonać; trochę sobie nie wyobrażam takiego sterczenia w innym przypadku

Chwilowo GN'R u mnie powraca powoli ChD również po 4 czy 6 msc kiedy słuchałem prawie wyłącznie tej płyty przyszedł czas na Blues, Purpli itd Blind Melon itd obecnie powracam do GN'R ale to chyba normalne, że tak się słucha danych wykonawców falami